علی خدابنده بایگی - عضو هیئت علمی،گروه مدیریت،دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی, ایران
سحر خدابنده بایگی - کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد ایران
آناهیتا عرب - کارشناس فناوری دانشگاه شاندیز ,ایران

علامه سید محمد حسین طباطبایی و علامه قطب الدین شیرازی از جمله فلاسفه اسلامی هستندکه رابطه اخلاق و سیاست از دغدغه های ذهنی آنان به شمار می رود. هر دو با توجه به اینکهفیلسوفانی مبدع و مبتکر هستند مساله اخلاق و سیاست را در یک دستگاه فلسفی تبیین کرده، وهر دو با اندیشه های آرمان گرایانه معطوف به جامعه اسلامی و فرا جهانی به این موضوع پرداختهاند.مشرب فلسفی این دو متفکر، عمل سیاسی را به مثابه فعل اخلاقی می گیرد و هر دو بر اینباورند که نظام سیاسی کاری جز تامین توسعه فضیلت در جامعه ندارد. اخلاق و سیاست، دو مفهوممهم در حکمت عملی هستند که به دنبال سامان دادن به انسان و جامعه میباشند. نسبت اخلاق وسیاست از مسائلی است که مورد توجه متفکران بوده، ازاینرو در اندیشه سیاسی اندیشمنداناسلامی سبب ایجاد رویکردهای متفاوتی شده است. مشغله آنان در رابطه اخلاق و سیاست، بیشترنسبت فضیلت و سعادت بوده است. به همین منظور ارتباط معناداری بین این دو مقوله برقرار میسازند و بر این اساس نظریه تقدم اخلاق بر سیاست در اندیشه ایشان تکوین می یابد. مطالعه رابطهاخلاق و سیاست و ایجاد نوع تعامل و تعاطی میان این دو، یکی از مهم ترین مسائل، در هر فلسفهسیاسی است.

علامه سید محمد حسین طباطبایی، علامه قطب الدین شیرازی، اخلاق، سیاست