علی قادری - ۱. مدرس دانشکده فنی و مهندسی، گروه کشاورزی، موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری مشهد، خراسان رضوی، ایران
پوران فتائی - ۲. دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی منابع طبیعی محیط زیست و مدرس دانشگاه پیام نور تهران - ایران
پیمان گنجی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و تکنولوژ بذر، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
محسن مزینانی - کارشناسی مدیریت حرفه ای،مرکز آموزش علمی، کاربردی بازرگانی واحد خراسان رضوی ۵.
جواد علی نژاد - کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی علوم تحقیقات تهران، ایران

اکوسیستم های مرتعی پتاسیل بالایی در ترسیب کربن دارند، زیرا نیمی از خشکی های زمین را در برداشته و ذخیره کربن آن ها ۱۰ درصد کل ذخایر کربن بیوماس اکوسیستم های خاکی و ۳۰ درصد کربن آلی خاک را تشکیل می دهند. میزان کربن محیط های خاکی، به کربن غیرآلی خاک، کربن آلی خاک و پوشش گیاهی تقسیم می شود که مقدار آنها به ترتیب ۹۵۰ ، ۱۵۵۰ و ۵۶۰ پتاگرم می باشد. در مقیاس جهانی مراتع سالانه حدود ۵۰۰ میلیارد تن کربن ترسیب می کنند. از طرف دیگر اراضی خشک بیش از ۴۵ درصد از سطح زمین را در برگرفته و علیرغم محتوی کم کربن آلی در این خاک ها، این مناطق ۱۶ درصد از کل ذخیره کربن خاک های جهان را شامل می شوند. ورودی کربن آلی به خاک های مناطق خشک کم است، اما این مناطق ممکن است دارای پتانسیل بالا در ترسیب و ذخیره کربن باشند به شرطی که کربن آلی ورودی به خاک با مدیریت صحیح افزایش و تجزیه و هدر رفت محتوی کربن خاک کاهش یابد.

ارزیابی، کارایی، مطلوبیت، گونه های گیاهی، فضای سبز