نیازسنجی آموزشی مدیران دانشگاه علم و صنعت ایران بر اساس مدل شایستگی

هدف پژوهش حاضر ارزیابی مولفه های شایستگی مدیران دانشگاه علم و صنعت ایران و نیازسنجی آموزشی آن ها است. روش اجرای پژوهش از منظر گردآوری داده ها توصیفی و از نوع پیمایشی است. در این پژوهش گردآوری داده ها با استفاده از سه نوع پرسشنامه انجام شده است که برای کارکنان، مدیران مافوق و مدیران دانشگاه علم و صنعت ایران طراحی شده اند. جامعه آماری شامل تعداد ۱۰۲ نفر از مدیران دانشگاه و تعداد ۳۶۴ نفر کارکنان این دانشگاه بوده که بر اساس جدول محاسبه نمونه کوکران تعداد ۱۸۸ نفر از کارکنان این دانشگاه و تمام ۱۰۲ نفر مدیران برای نمونه انتخاب شده اند. در نهایت با استفاده از مدل بازخور ۳۶۰ درجه ابتدا به ارزیابی مولفه های شایستگی مدیران دانشگاه علم و صنعت ایران پرداخته شده است. سپس با توجه به نقاط ضعف و قوت مدیران، دوره های آموزشی مورد نیاز برای آنها پیشنهاد شده است. نتایج ارزیابی ها نشان می دهد که کارکنان و زیردستان نمره متوسط و همچنین خود مدیران و مدیران مافوق نمرات عالی به مولفه های شایستگی مدیران داده اند. با توجه به بررسی نیاز آموزشی مدیران، برگزاری دوره های «آموزش کار گروهی» از دیدگاه هر سه گروه (زیردستان، مدیران و مدیران مافوق) برای مدیران دانشگاه علم و صنعت ایران ضرورت دارد. همچنین پس از «آموزش کار گروهی»، دوره های «مهارت های مدیریتی» از دیدگاه کارکنان و مدیران و «افزایش دانش شغلی» از دیدگاه مدیران مافوق مورد نیاز شناخته شده است.

Keywords:

نیازسنجی آموزشی , مدل شایستگی , مدل ارزیابی بازخور ۳۶۰ درجه , مدیران دانشگاه علم و صنعت ایران