پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش هیجانی و کیفیت زندگی کاری با خودکارآمدی در بین کارکنان آموزش و پرورش ناحیه ۳  شهر شیراز به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شد. جامعه مورد پژوهش کارکنان آموزش و پرورش ناحیه ۳ شیراز بودند و نظر به این که تمامی کارکنان را شامل شده است روش سرشماری انتخاب گردید. از ۱۲۶ نفر جامعه آماری تعداد ۱۱۲ نفر از کارکنان پرسش نامه ها را تکمیل نموده و عودت دادند. ابزارهای  پژوهش: پرسش نامه هوش هیجانی شوت۱ (۱۹۹۸)، پرسش نامه کیفیت زندگی کاری قاسم زاده (۱۳۸۴) و پرسش نامه خودکارآمدی شرر۲ (۱۹۸۲) بود. ضریب پایایی هرکدام از پرسش نامه ها با روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که به ترتیب ۷۴/۰، ۹۵/۰ و ۷۵/۰ به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و از روش های آماری در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. نتایج حاصل از بررسی فرضیه­های پژوهش نشان داد که بین هوش هیجانی و کیفیت زندگی کاری با خودکارآمدی رابطه معنا داری وجود دارد، بین تمامی مولفه های هوش هیجانی با خودکارآمدی رابطه معناداری وجود دارد و بین تمامی مولفه های کیفیت زندگی کاری با خودکارآمدی نیز رابطه معناداری وجود دارد. هم چنین تمامی مولفه های هوش هیجانی و کیفیت زندگی کاری به طور معناداری قادر به پیش بینی خود کارآمدی هستند.

هوش هیجانی, کیفیت زندگی کاری, خودکارآمدی, شیراز, آموزش و پرورش