مقایسه ی ساختار انگیزشی و تحمل ابهام در دانش آموزان دختر با وضعیت اقتصادی- اجتماعی بالا و پائین شهر تهران

پژوهش حاضر، به مقایسه­ی ساختار انگیزشی و تحمل ابهام در دو گروه دانش آموزان دختر با وضعیت اقتصادی- اجتماعی بالا و  پایین در شهر تهران پرداخته است. ساختار انگیزشی، مجموعه اهداف و شیوه­های تعقیب آن توسط فرد را در برمی­گیرد و توسط پرسشنامه­ی PCI سنجیده می­شود. تحمل ابهام نیز شامل چگونگی ادراک، تفسیر و واکنش افراد به موقعیت­ها و محرک­های مبهم است و توسط پرسشنامه­یATS-I  سنجیده می­شود. نمونه­ی این پژوهش دربرگیرنده­ی۶۰ آزمودنی، ۳۰ نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه با وضعیت اقتصادی- اجتماعی بالا و ۳۰  نفر از دانش آموزان دختر با وضعیت اقتصادی- اجتماعی پایین شهر تهران هستند که به صورت نمونه گیری خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. دراین پژوهش از t مستقل استفاده شده است. آزمودنی­ها پرسشنامه  PCIو ATS-I را تکمیل نمودند. α کرونباخ پرسشنامه PCI  ۸۱/۰ و  ATS-I۷۷/۰ می باشد. نتایج پژوهش­ نشان می­دهد که بین دو گروه به لحاظ ۱- میزان کنترل آزمودنی در تحقق هر هدف، ۲- میزان شادی در صورت تحقق هر هدف، ۳- میزان غم و سرخوردگی در صورت شکست هر هدف و۴- تحمل ابهام تفاوت معنادار وجود دارد. ولی تفاوت معناداری به لحاظ ۱- اهمیت اهداف، ۲- احتمال تحقق اهداف بدون دخالت آزمودنی، ۳- میزان آگاهی آزمودنی به گام­ها و اقدامات ضروری تا دستیابی به هر هدف، ۴- میزان تعهد و وابستگی قلبی آزمودنی به تحقق هدف، ۵- طول مدت زمان تحقق هدف، ۶- میزان آزادی در انتخاب هدف، ۷- میزان اهمیت هر هدف برای اهداف دیگر و ۸- تعداد اهداف مشاهده نشد. این پژوهش همچنین نشان می­دهد که نوجوانان خانواده های با وضعیت اقتصادی- اجتماعی پائین، بیشتر منابع استرس­زا را کنترل می­کنند  و آنها در صورت تحقق اهدافشان شادی بیشتری را تجربه می­کنند  و  در صورت نرسیدن به اهداف، میزان سرخوردگی­شان نیز بیشتر است.    

Keywords:

ساختار انگیزشی , تحمل ابهام , وضعیت اقتصادی- اجتماعی , اهداف