تحلیلی بر تحقق پذیری اصول و معیارهای نوشهرسازی در بافتهای قدیمی شهری ( مطالعه موردی: منطقه ۱۰ شهر تهران)

   هدف پژوهش حاضر، تحلیلی بر تحقق پذیری اصول و معیارهای نوشهرسازی جهت احیای بافت های فرسوده شهری منطقه ۱۰ شهر تهران می باشد. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی بوده و از مطالعات میدانی، تکنیک پرسشنامه و همچنین مطالعات اسنادی استفاده شده است و پس از آن به تحلیل یافته های استنباطی حاصل از پرسشنامه پرداخته شده است. یافته های استنباطی پژوهش با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های مناسب در حوزه تحقیق ، مورد سنجش و تحلیل قرار گرفته است. در این بخش لازم است تا پس از بررسی مشخص گردد که هر محله از مجموع معیارها در چه رتبه ای قرار داشته و تا چه اندازه قابلیت اجرا و تحقق پذیری اصول و معیارهای نوشهرسازی جهت احیای بافت های فرسوده شهری را خواهد داشت. به طور کلی می توان ظرفیت های موجود در منطقه ۱۰ را بر اساس ابعاد قابل سنجش در نوشهرگرایی، ارزیابی نمود و با استفاده از هریک از اصول و معیارها ضمن پیشگیری از رشد افقی شهر تهران و پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی آن ، زمینه را برای احیای مجدد شهر در نواحی که در گذار از شهرنشینی آرام به شتابان مورد بی مهری قرار گرفته اند را فراهم نمود.

Keywords:

نوشهرگرایی , بافت قدیمی , منطقه ۱۰ شهر تهران , رشد افقی