آثار اسنیک اسید بر آپوپتوز و بیان پروتئین های Bax و Bcl-۲ نورون های ناحیه CA۱ هیپوکامپ به دنبال ایسکمی- ریپرفیوژن مغزی
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 178
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHIMU-30-3_004
تاریخ نمایه سازی: 2 مرداد 1401
Abstract:
مقدمه: ایسکمی- ریپرفیوژن مغزی باعث ایجاد سازوکارهای پیچیده آسیب بافتی ازجمله آپوپتوز نورون ها می شود. اسنیک اسید یک متابولیت ثانویه از گلسنگ است که خواص بیولوژیکی مختلفی چون فعالیت های آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی آثار محافظت کننده عصبی اسنیک اسید بر مرگ سلولی آپوپتوز و پروتئین های مرتبط با آپوپتوز Bax و Bcl-۲ در نورون های ناحیه CA۱ هیپوکامپ به دنبال ایسکمی- ریپرفیوژن مغزی بود.
مواد و روش ها: ۴۲ موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به سه گروه (شم، ایسکمی- ریپرفیوژن و ایسکمی- ریپرفیوژن + اسنیک اسید) تقسیم شدند. ایسکمی مغزی با انسداد شریان های کاروتید مشترک ایجاد گردید. تزریق اسنیک اسید (mg/kg۲۵، به صورت داخل صفاقی) در آغاز برقراری دوباره جریان خون صورت گرفت. میزان بیان پروتئین های Bax و Bcl-۲ با استفاده از روش ایمونوفلورسنت اندازه گیری شد. برای تعیین میزان مرگ سلولی آپوپتوزی از رنگ آمیزی TUNEL استفاده گردید.
یافته ها: ایسکمی مغزی موجب افزایش آپوپتوز نورون های ناحیه CA۱ هیپوکامپ شد. اسید اسنیک از طریق کاهش بیان پروتئین پیش آپوپتوزی Bax و افزایش بیان پروتئین آنتی آپوپتوزی Bcl-۲، میزان مرگ سلولی آپوپتوزی را به شکل چشمگیری کاهش داد.
بحث و نتیجه گیری: اسنیک اسید از طریق کاهش مرگ سلولی می تواند اثر محافظتی عصبی در برابر آسیب های ناشی از ایسکمی- ریپرفیوژن مغزی داشته باشد.
Keywords:
Authors
سهیلا عرفانی
Dept of Biology, Faculty of Science, Ilam University, Ilam, Iran
طاهره ولدبیگی
Dept of Biology, Faculty of Science, Ilam University, Ilam, Iran
مهدی خاکساری
Faculty of Medicine, Shahroud University of Medical Sciences, Shahroud, Iran
علی مقیمی
Rayan Research Center for Neuroscience and Behavior, Department of Biology, Faculty of Science, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran
ناهید ابوطالب
Physiology Research Center, Department of Physiology, Faculty of Medicine, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :