اثربخشی آموزش گروهی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش نگرش ناکارآمد و افکار خودآیند زنان دچار افسردگی پس از زایمان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش نگرش ناکارآمد و افکار خودآیند در زنان دچار افسردگی پس از زایمان اجرا شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان مراجعه شده به بیمارستان آرش رویین تن در بازه زمانی فروردین تا خرداد ۱۴۰۰ است که پس از بررسی جامعه مورد پژوهش، پس از غربالگری به وسله پرسشنامه های نگرش ناکارآمد (DAS) و افکار خودآیند (ATQ) اجرا و زنانی که نمره بالاتری (طبق معیار نقطه برش بالینی) را در این آزمون کسب کردند به عنوان نمونه پژوهشی به حجم ۲۰ زن انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل که تعداد هر گروه ۱۰ زن بود جایگزین شدند. پس از اجرای پرسشنامه های  نگرش ناکارآمد و افکار خودآیند روی هر دو گروه کنترل و آزمایش، اعضای گروه آزمایش به مدت ۸جلسه و هر جلسه به مدت ۹۰ دقیقه در جلسات آموزش ذهن آگاهی شرکت کردند، هیچ یک از اعضای گروه کنترل در جلسات آموزش ذهن آگاهی شرکت نداشتند. داده های حاصل از پیش آزمون – پس آزمون از طریق تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار Spss-۲۳ تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی، منجر به کاهش نگرش ناکارآمد (۳۰/۳۰=F، ۰/۰۰۱=P) و افکار خودآیند (۳۴/۲۱=F، ۰/۰۰۱=P) در زنان گروه آزمایش شد. به طور کلی یافته های این پژوهش حاکی از آن است، روش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی را می توان مداخله ای موثر در کاهش افکار خودآیند منفی و نگرش های ناکارآمد زنان دچار افسردگی پس از زایمان به حساب آورد.

Keywords:

Postpartum depression , mindfulness , dysfunctional attitude , spontaneous thoughts , افسردگی پس از زایمان , ذهن آگاهی , نگرش ناکارآمد , افکار خودآیند