بررسی سلامت روان و امیدواری بیماران دیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

نارسایی مزمن کلیه فرد را با محدودیت های متعددی مواجه می نماید. علیرغم اثربخشی همودیالیز، اینروش موجب مشکلات روانی و ناامیدی در بیماران می شود. در این مطالعه وضعیت سلامت روان وامیدواری بیماران دیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان درسال ۱۳۹۵ بررسی شد . این مطالعه یک پژوهش توصیفی- مقطعی است که در بیمارستان های آموزشی نور و حضرت علی اصغر (ع)، الزهرا، امین و فارابی انجام شد. تعداد ۱۳۵ نفر از بیماران بر اساس معیارورود انتخاب شدند. از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، سلامت روان (SCL ۹۰-R) و امید اشنایدر(Snyder Hope Scale) استفاده شد. تحلیل داده ها با بهره گیری از نرم افزار SPSS-v۲۲ انجامشد . میانگین سلامت روان ۳۵ / ۱۶۲ و میانگین امیدواری برابر با ۰۴ / ۳۹ بوده است. بر اساس نتایج آزمونآنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی، وضعیت سلامت روان بیمارانی که ۱ بار در هفته دیالیز میکنند و افراد با سابقه دیالیز کمتر، به صورت معنی داری بهتر از سایرین بوده است (۰/۰۵>p). همچنینمیانگین امیدواری بیماران مجرد به صورت معنی داری بیشتر از سایر افراد بوده است (۰/۰۵>p). یافتهها بیانگر سطح نامطلوب سلامت روان و امیدواری در بیماران همودیالیزی است. اهمیت این مولفه ها درزمینه کیفیت زندگی و میزان تبعیت از دستورات درمانی، طراحی و اجرای مداخلات موثر را الزامی می نماید.

Keywords:

نارسایی مزمن کلیه , همودیالیز , سلامت روان , امیدواری