علی خدیو سروستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست، دانشکده بین الملل دانشگاه شیراز
ایوب کریمی جشنی - عضو هیات علمی بخش مهندسی راه و ساختمان و محیط زیست دانشکده مهندسی دانشگاه شیراز
سولماز سعادت - عضو هیات علمی بخش راه و ساختمان و محیط زیست دانشکده مهندسی دانشگاه شیراز

براساس تحقیق اپیدمیولوژیکی که طی دهه گذشته انجام شده است ،آلودگی هوای خارج به طور مستقیم با مرگ و میر (ناشی از بیماری هایقلبی عروقی ، برونشیت مزمن ، کاهش عملکرد ریه و غیره) و ناتوانیافراد ارتباط دارد [۱، ۲]. قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوا میتواند تاثیرات حاد (کوتاه مدت) و مزمن (طولانی مدت) بر سلامتی داشته باشد. محققان اخیرا دریافته اند که آلودگی های هوا حتی در غلظت هایکمتر از دستورالعمل های فعلی آلودگی هوا می توانند تاثیرات نامطلوبیبر سلامت انسان بگذارند ، بنابراین استانداردهای کیفیت هوا ممکن است برای حساس ترین گروه ها به اندازه کافی محافظت نکرده باشد[۳]. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در سال ۲۰۰۲ تقریبا بیشاز ۲۰۰۰۰۰۰ مرگ زودرس در سال به دلیل آلودگی هوا در محیطهای بیرونی و داخلی تخمین زده شده است [۴]. مطالعات اپیدمیولوژیکیرابطه ای را بین افزایش آلودگی هوا و افزایش مرگ و میر و بستریشدن در بیمارستان به دلیل بیماری های قلبی و تنفسی گزارش کرده اند[۵-۷]. سرطان ریه، بستری شدن در بیمارستان به دلیل بیماری هایقلبی عروقی و تنفسی ، پذیرش اورژانس و پزشکی ، بدتر شدن علائم تنفسی ، غیبت در مدرسه و محل کار ، فعالیت ، استرس ، برونشیت حاد و مزمن و ... از جمله اثرات سلامتی مرتبط با قرار گرفتن در معرض ذرات است. علاوه بر این ، برخی از مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده است که آلودگی هوا ، حتی در غلظت های پایین تر از سطح آستانهاستاندارد کیفیت هوا ، می تواند خطرات سلامتی انسان را ایجاد کند