شهرزاد کاشف - گروه حقوق محیط زیست، دانشکده محیط زیست و منابع طبیعی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
علی مشهدی - گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق، دانشگاه قم، قم، ایران
منصور پور نوری - گروه حقوق، دانشکده حقوق، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

سواحل غنی مکران از جاسک تا گواتر بیش از ۶۰۰ کیلومتر مربع است که یکی از پنج حوزه استراتژیک جهان محسوب می شود. اهمیت دریای عمان در  زمینه  حمل و نقل، تامین انرژی، منابع عظیم معدنی و برقراری توازن زیست محیطی بر جهانیان آشکار است. در خصوص معضلات زیست محیطی  به دریای عمان کم تر پرداخته شده است،  در این پژوهش با استفاده از گزارشات ادارات کل حفاظت محیط زیست استان های ساحلی و فهرست جامعی از معیارهای زیست محیطی، به عنوان فهرست نهایی تصمیم گیری برگزیده شده اند لذا در این راستا پس از استفاده از نظرات و ارزیابی های گروهی از متخصصین به روش دلفی  همچنین به منظور دستیابی به وزن نسبی و نهایی هر یک از این عوامل، از طریق وارد کردن مقادیر ترجیحات به نرم افزار Expert Choice  اقدام گردید. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که عامل توسعه زیرساختی با ۴۴/۵ درصد بیش ترین تاثیر را در تهدیدات زیستی سواحل مکران داشته است که آلودگی اسکله های چهارگانه با ۲۵/۱ درصد بیش ترین تاثیر را از بین معیارهای آلودگی زیرساختی به عنوان یکی از مهم ترین ریسک زیست محیطی در منطقه مورد مطالعه می باشد. هم چنین طبق بررسی های صورت گرفته اعمال قوانین و مقررات زیست محیطی به عنوان مهم ترین اقدام در جهت رفع تهدیدات محیط زیستی برشمرده شده است. البته طبق مطالعه توسعه منطقه بدون ارزیابی اثرات زیست محیطی صورت پذیرفته است. 

آلودگی زیست محیطی, آب شیرین کن, سواحل مکران, اکوسیستم های حساس و با ارزش منطقه مکران, دریای عمان