بررسی اثر درمانی داروی گیاهی فنکون (Fenchone) بر روی لیشمانیا ماژور در مدل برون تنی
Publish place: Journal of Animal Environment، Vol: 14، Issue: 1
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 134
This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AEJO-14-1_001
تاریخ نمایه سازی: 3 مرداد 1401
Abstract:
لیشمانیازیس یکی از بیماری های انگلی است که به طور گسترده در جهان گسترش یافته است. لیشمانیا ماژور و لیشمانیا تروپیکا باعث بروز لیشمانیوز جلدی می شوند. از نظر بالینی، ضایعات ناشی از لیشمانیا ماژور بیشتر طول می کشند. این مطالعه به منظور ارزیابی فعالیت ضد لیشمانیایی و اثرات یک عصاره گیاهی بر مراحل مختلف لیشمانیا ماژور طراحی شده است. غلظت های مختلف عصاره فنکون در برابر لیشمانیا ماژور با استفاده از روش تست سمیت سنجی یا روش انجام آزمایش تعیین میزان سمیت داروها بر روی ماکروفاژ مورد استفاده قرار گرفتند و غلظت بازدارنده (IC۵۰) با شمارش انگل ها محاسبه شد. برای آماستیگوت های درون ماکروفاژ، فعالیت ضد لیشمانیایی به وسیله شمارش میانگین تعداد آماستیگوت ها و مقدار IC۵۰ مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان جذب نوری توسط الایزا برای تعیین مقادیر IC۵۰ برای پروماستیگوت ها اندازه گیری شد. یافته ها نشان داد که عصاره فنکون باعث کاهش میزان تکثیر پروماستیگوت ها و آماستیگوت ها می شود (P<۰/۰۰۱). میانگین مقادیر IC۵۰ آماستیگوت ها برای فنکون برابر با ۸۲ در مقابل ۱۷۵/۱ میکروگرم بر میلی لیتر داروی گلوکانتیم بود. هم چنین میانگین مقادیر IC۵۰ پروماستیگوت ها برای فنکون برابر با ۱۸۰ در مقابل ۶۱۳ میکروگرم بر میلی لیتر داروی گلوکانتیم بود . میزان شاخص انتخابی برای فنکون ۹/۶ بود در حالی که این مقدار برای داروی گلوکانتیم برابر با ۸/۲۴ بود. این مطالعه نشان داد که ارگانیسم نسبت به داروی کنترل مقاومت نسبی پیدا کرده و عصاره فنکون مانع توسعه پروماستیگوت ها و آماستیگوت ها شده و هم چنین سمیت کم تری نسبت به داروی استاندارد گلوکانتیم دارد.
Keywords:
Authors
سارا آسایش
گروه آموزشی پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
سید رضا حسینی
گروه آموزشی پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
ایرج شریفی
مرکز تحقیقات لیشمانیوز، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
باقر امیرحیدری
گروه بیوتکنولوژی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :