اثر رژیم های مختلف پروتئین جیره بر عملکرد، خصوصیات لاشه و صفات اقتصادی بلدرچین های ژاپنی درحال رشد

چکیده مبسوط مقدمه و هدف: براساس توصیه برخی مراجع تغذیه طیور همچون انجمن ملی تحقیقات (۱۹۹۴NRC)، دوره پرورش بلدرچین ژاپنی در حال رشد شش هفته در نظر گرفته شده و تنها یک تراکم پروتئینی در کل دوره پرورش توصیه شده است. این در حالی است که احتیاجات اسید آمینه ­ای بلدرچین­های درحال رشد مشابه آنچه که در مورد جوجه­ های گوشتی وجود دارد با افزایش سن به صورت درصد جیره کاهش می ­یابد و اعمال یک سطح پروتئین در کل دوره پرورش باعث کمبود یا زیاد بود سطح اسید­های آمینه نسبت به احتیاجات روزانه می­ گردد. با توجه به هزینه بالای پروتئین در جیره غدایی بلدرچین و با در نظر گرفتن این نکته که در حال حاضر تحقیقات اندکی در زمینه تاثیر سطوح پروتئین خوراک در فاز­های مختلف رشد بر عملکرد بلدرچین صورت گرفته ­است، این تحقیق با هدف بررسی اثر رژیم­های مختلف پروتئینی بر عملکرد­های تولیدی و اقتصادی و همچنین خصوصیات لاشه بلدرچین­ های ژاپنی انجام شد. مواد و روش ها: آزمایش با تعداد ۳۶۰ قطعه بلدرچین ژاپنی در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل ۳×۳ (۳ سطح پروتئین: پایین L))=۲۰، متوسط M))=۲۲ و بالا (H)=۲۴ درصد در دوره میانی (۸- ۲۱ روزگی) × همین سطوح پروتئین جیره در دوره پایانی (۲۲-۴۲ روزگی)) با ۹ تیمار، ۵ تکرار و ۸ قطعه بلدرچین در هر تکرار انجام شد. همه جوجه ­ها از زمان تفریخ تا سن ۷ روزگی، از جیره دوره آغازین دارای ۲۴ درصد پروتئین و ۲۹۰۰ کیلوکالری در کیلو­گرم انرژی قابل متابولیسم مصرف نمودند و بعد از آن برنامه ­های پروتئینی L×L، M×L، H×L، ، L×M، M×M ، H×M، L×H، M×H و H×H را دریافت نمودند. صفات تولیدی مثل مصرف خوراک، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک و شاخص تولید و همچنین برخی صفات اقتصادی مثل هزینه خوراک به اضافه وزن و بازده ناخالص اقتصادی به ازای هر بلدرچین و برخی صفات مربوط به خصوصیات لاشه و کیفیت گوشت مثل درصد لاشه قابل مصرف، ظرفیت نگهداری آب گوشت و شاخص فساد اکسیداتیو گوشت اندازه­گیری و یا محاسبه شدند.    یافته ها: در ۸ تا ۴۲ روزگی سطوح مختلف پروتئینی در دوره میانی تاثیر معنی­­داری بر مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی نداشت. درحالیکه سطوح بالاتر پروتئین (۲۲ و ۲۴ درصد)  دوره پایانی به طور معنی ­دار باعث بهبود افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و شاخص تولید شد (۰/۰۵>p). سطوح پروتئین در دوره میانی و دوره پایانی اثر معنی ­دار بر بازده ناخالص اقتصادی نداشت اما افزایش سطح پروتئین در دوره پایانی باعث افزایش معنی دار (۰/۰۵>p) هزینه خوراک به افزایش وزن در ۸-۴۲ روزگی شد. سطوح مختلف پروتئین تاثیر معنی داری بر راندمان لاشه، ظرفیت نگهداری آب گوشت و شاخص فساد اکسیداتیو گوشت نداشتند.  نتیجه گیری: برای عملکرد مطلوب و اقتصادی بلدرچین، می­توان رژیم پروتئینی با حداقل ۲۰ درصد در دوره میانی و ۲۲ درصد پروتئین در دوره پایانی راتوصیه نمود.

Keywords:

Carcass , Finisher phase , Grower phase , Japanese quail , Monetary returns , Performance , Protein regimen , بازدهی اقتصادی , بلدرچین ژاپنی , رژیم پروتئین , عملکرد , لاشه , مرحله میانی , مرحله پایانی