علیرضا حیدری نقدعلی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای

در راستای کاهش نابرابری ها و عدم تعادل های منطقه ای، سرمایه گذاری صنعتی در سطح مناطق مختلف کشور بویژه با توجه به مزایای نسبی آن مناطق میتواند یکی از راهبردهای اساسی توسعه باشد. بنابراین یکی از بهترین و مهمترین ابزار دستیابی به اهداف فوق، صنعتی شدن است. تجارب کشورهای پیشرفته و در حال توسعه گویای آن است که تجمع واحدهای صنعتی در نزدیکی با حوزه نفوذ شهرها و مجتمع های زیستی موجود، همواره در مقیای محلی و منطقهای دگرگونی هایی را موجب میشود که این دگرگونیها از یک سو تابع ویژگی های محیطی و توان طبیعی و مقتضیات تاریخی، اقتصادی و اجتماعی و نظام سیاسی حاکم بر کشور و منطقه است و از سوی دیگر به اهداف اندازه، کار کرد و به ویژه الگوی مکانیابی مجتمع ها و شهرهای جدیدی در فضای موجود باز می گردد. از این رو پژوهش حاضر، با توجه به اهمیت موضوع به بررسی نقششهرکهای صنعتی در توسعه منطقه ای پرداخته است. تحقیق حاضر بر مبنای هدف از نوع کاربردی و از حیث ماهیت و روش، تبینی می باشد. جمع آوری اطالعات و داده های مورد نیاز، با شیوه های کتابخانه ای و با استفاده از آمارنامه های منتشر شده توسط مرکز آمار ایران، که ایجاد شهرک صنعتی نشان دهنده بهبود اوضاع زیستی و معیشتی مردم بوده و توانسته است که خالء بیکاری موجود در این منطقه را تا حدودی زیادی بر طرف کرده و تنوع شغلی و ایجاد شغل های جدید را از مرحله آماده سازی تا مراحل احداث ساختمان کارگاه ها و بهره برداری از آنها و همچنین فعالیت های خدماتی مورد نیاز و خدمات پشتیبانی اعم از حمل و نقل، جابه جایی بار، مسافر و... را موجب گردد. البته نمی توان از تاثیرات دیگری همچون افزایش قدرت خرید مردم، افزایش درآمد، کاهش شکاف درآمدی و شهرهای بزرگ استان، جذب سرمایه از روستاها و شهرهای پیرامون، افزایش انگیزه سرمایه گذاران در جهت سرمایه گذاری در بخش صنعت، بهبود امکانات زیربنایی میشود

برنامه ریزی منطقه ای ، شهرک های صنعتی ، توسعه منطقه ای