علیرضا بیاتانی - کارشناس ارشد اکوتوریسم؛ دانشگاه علم و فرهنگ

امروزه صنعت گردشگری، بزرگ ترین و متنوع ترین صنعت در جهان به حساب می آید. کشور ایران به رغم اینکه در ردیف ۱۰ کشور اول دنیا از نظر برخورداری از جاذبه های گردشگری قرار دارد، از نظر جذب توریسم و گردشگر، نه تنها در بین کشورهای دنیا، بلکه در بین کشورهای خاورمیانه نیز جایگاه شایسته و مطلوبی ندارد. توسعه گردشگری در ایران نیازمند توجه به مولفه هایی است که در پیشبرد این هدف موثر هستند. بند ۳۴ الگوی «ایرانی-اسلامی پیشرفت»، رمز توسعه گردشگری را حمایت بخش خصوصی و ایجاد زیرساخت های مناسب برای آن می داند. بی گمان این جمله حرف تازه ای نیست و سالها است که در گوشه کنار، بین مسئولان و دولت مردان و عوامل دست اندرکار در امر گردشگری مطرح می شود. ایران از نظر جاذبه های فرهنگی بسیار غنی است و از لحاظ پتانسیل های فرهنگی در بین ده کشور اول دنیا قرار دارد. هنگامی که منابع گردشگری فرهنگی به خوبی شناسایی شود، اثرات مثبتی چون حفظ و پایدار ماندن میراث فرهنگی، هنرها، سنت ها و آداب و رسوم ملت ها در اجتماع و محیط فرهنگی به دنبال خواهد داشت. با توجه به افزایش شمار گردشگران بین المللی و نقش روز افزون صنعت گردشگری در اقتصاد کشورها، شناسایی عوامل موثر در جذب گردشگران بین المللی بیش از پیش ضروری جلوه می کند. دولت ها و بخش خصوصی به منظور توسعه، رقابت و بقا در صنعت گردشگری نیازمند شناسایی عوامل موثر و پیش بینی تقاضای گردشگری می باشند.

جذب گردشگری، ایجاد فرصت، سرمایه گذاری خصوصی