قاسم ابراهیمی پور

اندیشمندان مسلمان پس از مواجهه با مدرنیته، به چهار دسته سنت گرا، تجددگرا، تلفیقی ها و فعالان اجتماعی تقسیم شدند. برخی علم غربی را یکسره طرد و نفی و برخی دیگر آن را به طور کامل پذیرفتند. در این میان برخی با اتخاذ رویکرد تلفیقی، از بومی سازی، ایرانی سازی یا اسلامی سازی علوم انسانی دم زدند که در این پژوهش برآنیم با روش تحلیلی به تیپ بندی این رویکردها پرداخته و راه حل های ارائه شده از سوی ایشان را بررسی و بازسازی نماییم. یافته های پژوهش حاکی از این است که با پذیرش مبانی معرفتی و تعریف علم مبتنی بر فلسفه اسلامی و اتخاذ رویکرد کثرت گرایی روش شناختی تداخلی، می توان از راه حل های انباشت و تکامل، تهذیب و تصحیح، استنباط، تاسیس و احیای میراث علمی جهان اسلام، برای تولید علوم انسانی اسلامی بهره برد.

علوم انسانی اسلامی, اسلامی سازی, بومی سازی, جامعه شناسی, دانش اجتماعی