بررسی پتانسیل استفاده از میگوی ضایعاتی به عنوان محیط کشت غنی شده باکتریایی و مقایسه آن با محیط های کشت تجاری متداول

امروزه عرضه نامناسب و حمل و نقل غیربهداشتی و نبود امکانات وسیع سردخانه ای و نگهداری سبب شده است تا میگوی سالم خصوصیات مطلوب خود را از دست دهد همچنین با ت وجه به فساپذیری بالای میگو و تشکیل ترکیبات آمونیاکی و سولفید هیدروژن درگوشت میگو درنتیجه فساد بویی نامطبوع ایجاد شده که همین عامل باعث می گردد تا عده زیادی از مردم از بوی میگو احساس ناخوشایندی داشته و به مصرف آن تمایلی نداشته باشند بنابراین یافتن راهکاری جهت استفاده از میگوهای فاسد شده و به عبارتی دیگر میگوی ضایعاتی ضروری به نظر می رسد یکی از راه های استفاده از میگوی ضایعاتی کاربرد گوشت ان به عنوان یک منبع مغذی به صورت محیط کشت جهت رشدمیکروارگانیسم ها می باشد هدف ازاین تحقیق استفاده از گوشت میگو به عنوان یک محیط مغذی و مقایسه آن با دیگر محیط های مورد استفاده تجاری میب اشد.