امید سمیعی - دکتری حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران، ایران
مهدی ذوالفقاری - کارشناس ارشد حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بروجرد، ایران
محمود همت فر - دانشیار مدیریت مالی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بروجرد، ایران
محمدحسن جنانی - استادیار مدیریت مالی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بروجرد، ایران

نقش شرکتهای بزرگ امروزی در ساختار اقتصادی کشورها بر کسی پوشیده نیست. گسترش روزافزون واحدهای اقتصادی، توسعه فناوری ارتباطات و وجود تضاد منافع، نیازهای نظارتی را به وجود می آورد. در این بین، حسابرس مستقل از طریق اعتبار دهی به صورت های مالی، تضمین قابلیت اتکا و تایید کیفیت اطلاعات مالی، موجب حمایت از حقوق تمایم ذینفعان شرکت می شود. افزون بر این سرمایه گذاران، اعتباردهندگان و سایر ذینفعان برای تصمیم گیری در مورد موقعیت های گوناگون سرمایه گذاری، به نتایج حسابرسی انجام شده به وسیله موسسات حسابرسی اتکا می کنند. از اینرو هرچه کیفیت حسابرسی بیشتر باشد، ارزش ، اعتبار و قابلیت پذیرش آن به وسیله استفاده کنندگان از صورت های مالی افزایش می یابد (اشبا و همکاران ، ۲۰۰۳، ۳) از آنجا که کیفیت حسابرسی دارای ابعاد متفاوتی است و به طور ذاتی مشاهده ناپذیر است (لین ، ۲۰۰۹، ۴۸، فرانسیس ، ۱۹۸۸، زوریگات ، ۲۰۱۱؛ به نقل از حسن زاده و همکاران، ۱۳۹۳، ۱۰۰). حسابرسی فرآیندی است منظم وبا قاعده (سیستماتیک) جهت جمع آوری و ارزیابی بی طرفانه شواهد درباره ادعای مربوط به فعالیت و منابع اقتصادی به منظور تعیین درجه انطباق این ادعا ها با معیار های از پیش تعیین شده و گزارش نتایج به افراد ذی نفع(نیکخواه آزاد،۱۳۷۹ ،۱۷). این مقاله به روش کتابخانه ای به نقش استانداردهای حسابرسی در کیفیت حسابرسی پرداخته است.

استانداردهای حسابرسی، کیفیت حسابرسی، چارچوب کیفیت حسابرسی