فرهاد جوان - دکتری گروه جغرافیای انسانی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
نازنین نعیم آبادی - دکتری گروه جغرافیای انسانی، دانشکده علوم جغرافیایی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

بسیاری از برنامه ریزان و سیاستگذاران توسعه از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد میکنند و در همین ارتباط اقتصاد گرشگری نیز با برنامه ریزی اصولی میتواند نقش موثری در توسعه اقتصادی، اجتماعی، فیزیکی و محیطی و در نتیجه توسعه ملی و تنوع بخشی به اقتصاد ملی داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی میزان اثرگذاری اقتصاد گردشگری در تحقق پذیری توسعه پایدار در شهرستان رضوانشهر انجام شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی و با هدف کاربردی میباشد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزارSPSS، مدل های(FSORA and FCOPRAS)، استفاده شد. نتایج آزمون های تی تک نمونه ای و همبستگی پیرسون نشان داد، میزان اثرات اقتصاد گردشگری در توسعه پایدار (اقتصادی، اجتماعی، فیزیکی و محیطی)، به جزء دو شاخص محیطی (کاهش آلودگی منابع آب، خاک، هوا و کاهش تخریب و فرسایش خاک،) متوسط رو به بالا است. به عبارتی توسعه اقتصادی، اجتماعی، فیزیکی و محیطی در شهر رضوانشهر با تاکید بر اقتصاد گردشگری مرز پایداری را طی نموده است. در نهایت نتایج رتبه بندی ابعاد پایداری نشان داد، ابعاد اقتصادی با مقدار وزن ۷۴/۵۴، اجتماعی با مقدار وزن ۷۳/۳۳، فیزیکی با مقدار وزن ۷۳/۲۱، محیطی با مقدار وزن ۷۲/۱۳، به ترتیب بیشترین و کمترین میزان تاثیرپذیری را از اقتصاد گردشگری به خود اختصاص داده اند.

اقتصاد گردشگری، توسعه پایدار، شهرستان رضواشهر