علی رحمانی سبزواری - دانشیار جامعه المصطفی’ العالمیه (arafi@chmail.ir).

این تحقیق با توجه به قواعد حاکم بر استنباط و تمسک به آیات و روایات اثبات می کند که قیاس ظنی هیچ گونه اعتبار و حجیتی ندارد، از آن طرف، الغای خصوصیت که در نگاه فقهای امامیه به عنوان یکی از راه های استنباط مورد توجه قرار گرفته است، حجیت و اعتبار آن از یک سو مورد توافق و تسالم فریقین بوده و از سوی دیگر، چون الغای خصوصیت مدلول عرفی است، حجیت آن به اعتبار ظواهر کلام مسند است. علاوه بر آنکه مبانی محکمی، چون عرف و اجماع دارد. در این نوشتار به روایاتی از ائمه معصومین^ اشاره شده است که در آنها به الغای خصوصیت عمل شده است، از همین جهت است که در ابتدای امر این دو مقوله مشابه یکدیگر به نظر می رسد، اما با دقت در مفاهیم و مبانی و ملاحظه ادله آنها اثبات می شود که بین قیاس معتبر در نزد عامه و الغای خصوصیت نزد امامیه تفاوت های اساسی وجود دارد.

الغای خصوصیت قیاس, تنقیح مناط, بررسی تطبیقی الغای خصوصیت