تحلیل مکان گزینی مراکز آموزشی ابتدایی (مطالعه موردی ناحیه ۳ آموزش و پرورش کلان شهر اهواز)

تخصیص فضا به کاربریهای آموزشی یکی از موضوعات مهمی است که در برنامه ریزی های شهری مورد توجه می باشد. به دلیل حساسیت های کاربری های آموزشی از نظر مسائل مختلف محیطی؛ نحوه تخصیص کاربری ها از اهمیت زیادی برخوردار است. پژوهش حاضر از نظر نوع تحقیق توصیفی – تحلیلی و از نوع توسعه ای می باشد هدف این تحقیق شناخت پراکندکی مراکز آموزشی ابتدایی در منطقه مورد مطالعه و اینکه پراکندگی آنها با معیارهای شهرسازی مطابقت دارد ، از لذا پژوهش حاضر، به ارزیابی و تحلیل مکان گزینی مراکز آموزشی ابتدایی منطقه ۳ آموزش و پرورش با تاکید بر منطقه پاداد بر اساس آزمون فریدمن، آزمون کای اسکوئر (Chi-Square) و آزمون t تک نمونه پرداخته است و نتایج آماری نشان داد که مکان گزینی مناسبی جهت مراکز آموزشی ابتدایی با توجه به مساحت زمین و زیربنای مدارس و همچنین تعداد مراکز آموزشی ابتدایی منطقه پاداد که دارای ۹ مدرسه دخترانه با تعداد ۸۰ کلاس و ۱۴ مدرسه پسرانه با تعداد ۱۲۴ کلاس انجام شده است. همچنین در از آزمون کای دو ۶۸,۶۵۴ و مقدار سطح معنی داری بدست آمده ۰,۰۰۱ که کمتر از سطح خطای α = ۰.۰۵ بوده یعنی بین معیارهای شهری در سطح ۵ درصد تفاوت معناداری وجود داشت و بررسی میانگین رتبه ای داده ها نشان داد که از۱۷ معیار شهری اثرگذار بر سازگاری مراکز آموزشی منطقه پاداد شاخص وجود معابر تنگ و باریک با میانگین رتبه ای ۹,۰۱ رتبه اول را به خود اختصاص داده است و هم جواری با کاربریهای نظامی با میانگین رتبه ای ۵,۱۲ رتبه آخر را به خود اختصاص داده است.

Keywords:

مکان گزینی , آموزش ابتدایی , فضای شهری , اهواز.