CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

بررسی اثر ایمنومتابولیت ایتاکونیک اسید بر بیان ژن های Sirtuin۱-۳ در حضور استرس اکسیداتیو ناشی از پروکسید هیدروژن در سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی موشی

عنوان مقاله: بررسی اثر ایمنومتابولیت ایتاکونیک اسید بر بیان ژن های Sirtuin۱-۳ در حضور استرس اکسیداتیو ناشی از پروکسید هیدروژن در سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی موشی
شناسه ملی مقاله: NSCSST01_006
منتشر شده در نخستین جشنواره ملی دانشجویی علوم و فناوری سلول های بنیادی در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:

محمدرضا تابنده - گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
کیاوش شیخی - دانشجوی دکترای عمومی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

خلاصه مقاله:
مقدمه و هدف : استفاده از سلول های بنیادین مشتق از بافت چربی (ATDMSCs) در شرایط آزمایشگاهی و یا جهت درمان برخی بیماری ها یا به منظور تعدیل سیستم ایمنی مورد توجه می باشد. جداسازی سلول های بنیادی از زادگاه سلولی اولیه و کشت در محیط های مصنوعی سبب مواجهه با استرس اکسیداتیو و کاهش توان تکثیر، تمایز و کارآیی درمانی سلول های بنیادی می شود. ژنهای SIRTUINS گروهی از آنزیمهای هیستون داستیلاز می باشند که نقش کلیدی در رشد و بقا سلولهای بنیادی ایفا می کنند. استفاده از ترکیبات محافظ استرس اکسیداتیو در روند تمایز و تکثیر سلول های بنیادی موضوع تحقیقات آینده می باشد. ایتاکونات یک ایمنومتابولیت ضد التهابی جدید می باشد که تاثیر آن بر بیان ژنهای SIRTUINS در سلول های بنیادی در برابر استرس اکسیداتیو ناشناخته است. مواد و روش ها : سلول های ADMSC از بافت چربی رات با استفاده از کلاژناز نوع I و پاساژهای متوالی جداسازی شدند. پس از تعیین فنوتیپ سلول های ADMSC، سلول ها به شش گروه شامل گروه کنترل، گروه استرس اکسیداتیو (مواجهه با غلظت ۲۰۰ میکرومولار H۲O۲ به مدت ۲ ساعت)، گروه های استرس اکسیداتیو تیمار شده با DMI (۲۲ ساعت تیمار با مواجهه با غلظت های ۶۰ و ۱۲۰ میکرومولار DMI و سپس مواجهه با غلظت ۲۰۰ میکرومولار H۲O۲ به مدت ۲ ساعت) و گروه های تیمار شده با DMI (تیمار با غلظت ۶۰ و ۱۲۰ میکرومولار DMI به مدت ۲۲ ساعت) تقسیم شدند. بیان ژنهای sirtuin۱-۳ با روش وسترن بلات بررسی گردیدند. نتایج : مواجهه سلولهای ATDMSc با استرس اکسیداتیو ناشی از تیمار با پروکسید هیدروژن منجر به افزایش بیان معنی دار ژنهای SIRT۱، SIRT۳ نسبت به گروه کنترل شد اما بر بیان ژن SIRT۲ تاثیر معنی داری نداشت. تیمار سلولهای در معرض استرس اکسیداتیو با ایتاکونات سبب افزایش معنادار بیان ژن های SIRT۱،SIRT۲وSIRT۳ شد.نتیجه گیری نهایی : با توجه به اثرات تحریکی ایتاکونات بر بیان ژنهای SIRTUINS در شرایط استرس اکسیداتیو و نقش مثبت این پروتئینها بر عملکرد سلولهای بنیادی، ممکن است بتوان از این ترکیب به منظور محافظت سلولهای بنیادی در شرایط استرس اکسیداتیو در محیط برون تنی استفاده نمود.

کلمات کلیدی:
سلولهای بنیادی، استرس اکسیداتیو، ایتاکونات، SIRTUINS، ATDMSc

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1491466/