سنتز نانو کامپوزیت اکسید روی / پلی اتیلن گلیکول و بررسی کارایی آن در ازدیاد برداشت ازمخازن نفتی

امروزه ازدیاد برداشت از مخازن نفتی در کشورهای صاحب ذخایر نفتی، یکی از اولویتهای تحقیقاتی نوین محسوب میشود و سالیانه هزینه های زیادی برای تحقیقات در این زمینه و کاهش هزینه های بهره برداری از مخازن نفتی و همچنین یافتن بهترین راهکار برای به حداقل رساندن صدمه به محیط زیست و بیشترین بهره برداری از ذخایر نفتی اختصاص مییابد. امروزه یکی از ابزارهای مدرن برای صنعت EOR استفاده از علم نانو تکنولوژی میباشد که در این پژوهش سعی شده است که از نانو کامپوزیت های پلیمری استفاده شود. در این پژوهش از پلی اتیلن گلیکول با جرم مولکولی ۶۰۰۰ در ساخت یک نانو کامپوزیت جدید برای انجام فرآیند سیلاب زنی نفت خام استفاده شده است که تا کنون در خصوص استفاده از تکنولوژی نانو در جهت بهبود عملکرد آن و ازدیاد برداشت نفت طی روش سیلبزنی با اینگونه نانو مواد نتایج قابل توجهی در دست نبوده است. در این پژوهش برای اولین بار از نانو کامپوزیت سنتز شده (ZnO/PEG۶۰۰۰) به منظور ازدیاد برداشت نفت در میکرومدل استفاده شده است و نتایج آن با روش تزریق آب مقایسه شده است. دستاوردهای این تحقیق نشان میدهد که محلول نانو کامپوزیت در بازیافت نفت به دلیل ویسکوزیته بالاتر و همچنین وجود پلیمر در ساختار آن، در مقایسه با آب و وجود نانو ذره اکسید روی در نانو کامپوزیت که باعث کاهش کشش بین سطحی سیال تزریقی و نفت میگردد دو مکانیزم اصلی افزایش برداشت نفت در میکرومدل بوده است. میزان بازیافت نفت در تزریق محصول سنتزی به میزان ۳۹ درصد و در تزریق آب ۲۲ درصد میباشد که نشان دهنده افزایش بازیافت نفت به میزان ۱۷ درصد در مقایسه با تزریق آب میباشد.

Keywords:

نانو کامپوزیت , پلی اتیلن گلیکول ۶۰۰۰ , ازدیاد برداشت نفت , کاهش کشش بین سطحی , میکرومدل