فرهنگ عصر مولانا در خصوص آداب و سنن خوردن با تکیه بر مثنوی شریف

فرهنگ عامه با عناصر متعدد خود، با زندگی و فرهنگ عمومی بشر، امتزاجی ناگسستنی دارد. شاعران و نویسندگان بزرگ به شکلهای مختلف، آگاهانه و ناآگاهانه، از عناصر فرهنگ عامه برای تصویرآفرینی و یا انتقال اندیشهها و اهداف خود به خوانندگان بهره میگیرند. در این پژوهش با روش تحلیلی-توصیفی و با مراجعه به منابع نظری تحقیق، تلاش شده است تا پاره ای از باورهای عامیانه کتاب مثنوی معنوی در رابطه با آداب خوردن با استناد به منابع و مراجع، مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. یکی از موضوعات فرهنگ عامه که مولانا در مثنوی به آن اشاره کرده، مباحثی در خصوص آداب و سنن خوردن است. قلمرو پژوهشی «خوردن» در برگیرنده موضوعات گسترده ای است: آرای فقهی و کلامی خوردن، الگوهای اجتماعی و فرهنگی شیوه خورد و خوراک انسان، آداب و رسوم سفره، قصه ها و تمثیل های مربوط به خوردن، باورها و تابوهای مربوط به خوراک ها و اندیشه ها و باورهای عرفانی به مثابه خوردن. «خوردن» از پرکاربردترین واژه هایی است که در آثار مولانا برای نمایاندن تمامی ساحت های مادی و روحانی، استفاده شده است و واژه های دیگری از خانواده آن، در بازتاب این معانی به شاعر یاری رسانده است و مولانا نشان می دهد که عرفان نیز مانند کنش حسی «خوردن»، فعالیت و نیاز روزانه برای هر فرد به ویژه سالکان است.

Keywords:

آداب و سنن خوردن , عرفا , فرهنگ عامه , مثنوی معنوی , مولانا.