بهسازی منظر حاشیه بزرگراه های درون شهری (موردپژوهی: بلوار چمران شیراز)

بزرگراه­ها از زیرساخت­های خطی هستند که ساختار، عملکردها و منابع محیطی یک قلمرو را تغییر می­دهند، در حالی که عنصر مهمی را در منظر روزانه مخاطبان تشکیل می­دهند. امروزه افزایش سفرهای درون شهری، بدون تلفیق یا همجواری مسالمت­آمیز با عناصر محیط طبیعی، فشارهای حاصل از زندگی شهری را تشدید کرده است. از آنجا که مخاطب، منظر و مسیر مجاور بزرگراه را نظاره گر است، بایستی در کنار جنبه­های زیبایی­شناختی، مولفه های ایمنی و امنیت هم در نظر گرفته شود. در این پژوهش، بهسازی منظر حاشیه بزرگراه چمران شیراز مورد توجه قرار گرفته است تا پس از شناخت معضلات، به ارائه راه­کارهایی برای ایجاد مسیرهای ممتد پیاده­روی که دارای جنبه تفریحی و تفرجی و منطبق با باغ­های موجود در سایت و متناسب با فرهنگ منطقه باشد، پرداخته شود. توجه به محور سبز حرکتی پیاده، ایمنی، خوانایی، پیوستگی، ساماندهی فضاهای فراغتی- فرهنگی هم­پیوند با فضاهای سبز و باز و ارتقای آسایش اقلیمی و بهره مندی بصری کاربران با در نظر گرفتن ویژگی ها و ادراکات انسان موردتاکید قرار گرفته است. در این راستا، ابتدا مولفه­های موثر در بهسازی منظر، از منابع متعدد استخراج و دسته بندی شده است و سپس به کمک روش دلفی و انجام مصاحبه های نیمه­ساختار یافته با متخصصان، میزان تاثیر عوامل استخراج شده، ارزیابی و اولویت بندی شد. سپس در راستای سنجش وضع موجود و اولویت­بندی ترجیحات استفاده­کنندگان، شهروندان شیراز به عنوان نمونه مطالعاتی انتخاب شده و در قالب پرسشنامه بسته مورد نظرسنجی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده­ها به وسیله نرم­افزار SPSS انجام شده است. یافته ها نشان داد تنوع در پوشش گیاهی اطراف مسیر پیاده، در نظرگرفتن فعالیت های مشارکتی (میانگین = ۸۸/۳)، در نظر گرفتن خوانایی راه، تنوع در نورپردازی و ایجاد سکانس های متوالی و منقطع (میانگین = ۶۱/۳) از اولویت های استفاده­کنندگان منظر اطراف بزرگراه بوده است.

Keywords:

منظر روزانه , بهسازی منظر , بلوار چمران شیراز , ایمنی , ادراکات بصری