هدیه دبیری - گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
لیلا زارع - گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

فضای جمعی به عنوان یکی از ارکان سازنده در شکل دهی فضاهای شهر همواره از دیرباز نقش موثری در خلق یک شهر ایده آل داشته است وشکل گیری فضاها در کالبد شهرها به منظور تعامل انسانها از آغاز بشر همواره به عنوان یکی از نیازهای انسان مطرح بوده است. نگاهی بیرونییبه تاریخ تشیع نشان از وجود ادوار مختلف با فراز و نشیب های فراوان در این مکتب دارد. در مقاطعی از تاریخ، تشیع در افول و فشار بوده و برخیمقاطع نیز دوران اوج تشیع به شمار می آیند. به طور طبیعی وجود دولت های شیعی در به اوج رساندن مذهب شیعه نقشی انکارناپذیر داشته استکه رشد و تعالی علمی و اجتماعی مذهب تشیع در برخی ادوار نتیجه وجود دولت های مقتدر شیعی بوده است. ظهور آل بویه و به قدرت رسیدنآنها در جهان اسلام را میتوان از جمله مقاطع اوج تشیع در زندگی و خلق فضاهای جمعی و شهری دانست، لذا این پژوهش به روش تیاریخی -تحلیلی با هدف بررسی سیر تحول زندگی در عصر آل بویه و نحوه ایجاد فضاهای جمعی و شهری ایرانییان در آن روزگیار نگیارش یافتیه و بیهبررسی شاخصهای معنابخش در فضا پرداخته است.

زندگی, فضای جمعی, ایرانیان, آل بویه