مدل سازی تاثیر آینده نگاری راهبردی بر قابلیت های پویا: نقش تعدیل گر عدم قطعیت محیطی

امروزه به دلیل پیشرفت های پرشتاب علم و فناوری، تغییر روزافزون نیازها و مطالبات مشتریان، محیط سازمان ها بیش از پیش پویا، نامطمئن و پیچیده شده است. در واقع این تغییرات منجر به پیدایش عصری به نام عدم قطعیت شده است. برای مواجهه با این عدم قطعیت و شکل دهی به محیط های نامطمئن، محققان عموما موافق هستند که سازمان ها به قابلیت های پویا نیاز دارند. اما مطالعات محدودی در حوزه توسعه این قابلیت ها انجام شده است. مقاله حاضر به این شکاف پرداخته و آینده نگاری راهبردی را به عنوان پیش نیاز مهمی برای توسعه قابلیت های پویا، تدوین راهبردها و سیاست های بلندمدت در شرایط عدم قطعیت محیطی معرفی می کند. این پژوهش از بعد هدف توصیفی،از بعد مخاطب کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها، همبستگی است. واحد تحلیل و جامعه آماری در این پژوهش سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان های کشور هستند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار SmartPLS مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش بیانگر آن است که قابلیت های آینده نگاری راهبردی نقش بسزایی در ارتقا و بهبود قابلیت های انعطاف پذیری راهبردی، عقلانیت تصمیم گیری و دوسوتوانی دارد. علاوه بر این، نقش تعدیل کنندگی عدم قطعیت محیطی بر رابطه آینده نگاری راهبردی و قابلیت های پویای ذکر شده تایید شد و مشخص شد که  آینده نگاری راهبردی به عنوان پیشینه اساسی قابلیت های پویا هستند و آینده نگاری راهبردی یکی از موثرترین حوزه های مطالعاتی جهت سیاست گذاری، مقابله با عدم قطعیت ها و چالش های ناشی از آن در سازمان ها می باشد.

Keywords:

قابلیت های آینده نگاری راهبردی , قابلیت های پویا , عدم قطعیت