منصور بیرامی بگوم قلعه - دانشجوی دکتری جامعه شناسی اقتصادی و توسعه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان ، اصفهان، ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ساختار سازمانی و کارآفرینی سازمانی در میان کارکنان شاغل در شهرداری منطقه ۱۷ شهر تهران میباشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- پیمایشی است. حجم نمونه در پژوهش حاضر، از طریق جدول کرجسی- مورگان ۱۴۰ نفر مشخص شد. داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد گردآوری شد و در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها نشان داد بین پیچیدگی و نوآوری سازمانی و همچنین بین پیچیدگی و خطرپذیری رابطه مثبتی وجود ندارد. بین دو متغیر پیچیدگی و پیشگامی رابطه معناداری وجود ندارد. بین رسمیت و نوآوری سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین دو متغیر رسمیت و خطرپذیری رابطه معناداری وجود ندارد. بین دو متغیر رسمیت و پیشگامی رابطه معناداری وجود ندارد. بین دو متغیر تمرکز و نوآوری؛ تمرکز و خطرپذیری؛ تمرکز و پیشگام بودن رابطه منفی وجود دارد. نتایج این پژوهش نشان داد که بین مولفه های ساختار سازمانی (پیچیدگی، رسمیت و تمرکز) و مولفه های کارآفرینی سازمانی (نوآوری، خطرپذیری و پیشگام بودن) رابطه معکوسی وجود دارد. وجود ساختار سازمانی خشک و به دور از انعطاف نمیتواند زمینه ساز رشد و گسترش کارآفرینی سازمانی شود.

ساختار سازمانی، کارآفرینی سازمانی، شهرداری منطقه ۱۷ شهر تهران