عرشیا خامسی - دانشجوی کارشناسی مهندسی برق، دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران مرکزی
سیده فائزه سیدین - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران، دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران مرکزی

با پیشرفت سریع فناوری و در پی آن گسترش روند شهر نشینی و اثرات منفی آن در بکارگیری و تخریب بیشتر زمین، منابع طبیعی و فضای سبز و آلوده سازی خاک بکر، آب سالم و هوای تمیز، در نظر گرفتن مقوله توسعه پایدار در ساخت وساز امری ضروری است. عوامل بسیاری در طراحی و ساخت یک خانه وجود دارد که با نقش های متفاوت بر محیط زیستاثرگذار می باشند. کاربرد و ساخت مصالحی که به طبیعت آسیب نزند یا به اصطلاح دوستدار محیط زیست باشد همواره جزئی از دغدغه های متخصصان زیست محیطی بوده است. همین امر سبب شده است که متخصصان محیط زیست به دنبال راهکار اصولی و مناسب باشند. ساخت اکوبریکها یا آجرهای زیستی به عنوان یکی از مصالح ساختمانی که از طریق بازیافت پسماندهای پلاستیکی تولید میشود یکی از این روشها می باشد. امروزه با پیشرفت تکنولوژی مقدار زیادی مواد زائد شامل آهن، چوب، شیشه، سرامیک، پلاستیک، لاستیک، ژئوفوم و ... باقی میماند. بدین ترتیب استفاده از ژئوفوم به دلیل سبک وزن بودن، راحتی کار با آن و هزینه پایین نسبت به سایر مصالح در پروژه های ژئوتکنیک افزایش یافته است همچنین در ساخت مدار ها و برد های الکترونیکی نیر باید تاثیر القایی مواد استفاده شده روی آی سی ها، تاثیر گرمای مدار روی مواد اولیه و... را بررسی کنیم. به همیندلیل باید با بررسی علم شیمی سبز ( شیمی زیست پالایی) مواد نو ترکیبی را به عنوان ماده اولیه انتخاب کنیم. در این مقاله به معرفی برخی از مصالح سازگار با محیط زیست قابل استفاده در ساختمان و برق پرداخته میشود.

توسعه پایدار، محیط زیست شهری، اکوبریک، ژئوفوم، آلودگی الکترونیکی