تاثیر اندازه گیری صحیح دبی ورودی بر کارایی تیکنر

در فرآوری مواد معدنی، حجم قابل توجهی آب موردنیاز است به همین دلیل بازیابی حداکثری از آب امری ضروری است. یکی از مهم ترین تجهیزات در فرایند بازیابی آب، تیکنر می باشد. در این تحقیق باتوجه به مفاهیم مربوط به ظرفیت و سطح تیکنرکنی اقدامات لازم جهت کاهش مصرف فلوکولانت در تیکنر با ته ریز خمیری شماره ۶ مجتمع مس سرچشمه انجام شد. در تیکنرهای مخروط عمیق مس سرچشمه، جهت محاسبه دبی خوراک ورودی به تیکنر، از کانال های روباز مجهز به سطح سنج استفاده می شود. علاوه بر این در مسیر لوله ورود خوراک تیکنر شماره ۶ یک دبی سنج مغناطیسی نصب شده است. بازرسی های فرایندی انجام شده، مشخص کرد علاوه بر کم بودن تناژ ورودی به تیکنر شماره ۶ در مقایسه با تناژ سایر تیکنرها، تجهیزات اندازه گیری تناژ ورودی به تیکنر از کالیبره خارج شده اند. در نتیجه باتوجه به وجود حلقه ی کنترلی موجود میزان فلوکولانت اضافه شده به تیکنر صحیح نمی باشد. در این راستا دبی واقعی ورودی به تیکنر اندازه گیری شد و در نهایت مقدار موردنیاز فلوکولانت باتوجه به تناژ ورودی محاسبه و تنظیم گردید. تغییرات انجام شده موجب کاهش ۶.۵ گرم بر تن فلوکولانت شده و با توجه به تاثیر میزان مصرف فلوکولانت بر ساختار لخته ها، کاهش مصرف فلوکولانت باعث افزایش ۰.۹% درصدی در غلظت جامد ته ریز گردید.

Keywords:

فلوکولانت , سطح تیکنرکنی , بازیابی آب , تیکنر , تیکنر مخروطی عمیق , مجتمع مس سرچشمه