مبانی دینی اوقات فراغت با تکیه بر نهج البلاغه

اوقات فراغت به عنوان زیرمجموعه ای از زمان اهمیت و ارزش والایی دارد و یکی از اساسی ترین رویکردها درمورد اوقات فراغت، نگرش دین به آن است، زیرا که دین مبین اسلام، توجه به ارزش اوقات فراغت و خودداری از اتلاف آن را زمینه ساز تکامل و رشد انسان می داند و این نوشتار با هدف شناخت مفهوم اوقات فراغت وضرورت استفاده از اوقات فراغت در فرهنگ اسلامی و بیان ابعاد اوقات فراغت در کلام و سیره حضرت علی (ع)، به روش توصیفی­تحلیلی پرداخته شده است که در بیان ابعاد اوقات فراغت در روایات حضرت علی (ع) و مبانی دینی اسلام به اوقات فراغت از دو جنبه ی بعد فرصت سازی و از بعد فرصت سوزی ان پرداخته شده است که از جمله مواردی که موجب فرصت سازی اوقات فراغت می شود،الف) خدامحوری و یکتاپرستی ب) تعالی رفتار و شخصیت انسان ج) متناسب با علایق و استعدادهای هر فرد و د) مدیریت زمان و ارزش عمر است و از جمله مواردی که موجب فرصت سوزی میشود عبارت است از :الف) بی برنامگی و پراکنده کاری ب) پرداختن به کارهای بیهوده ج) افسردگی و تنبلی است.

Keywords:

اوقات فراغت , فرصت , زمان , علی (ع) , دین.