ارزیابی سطح پایداری محلات ۱۳ گانه شهر نی ریز با استفاده از مدل Vikor_AHP

در پی برجسته شدن محله به عنوان هسته زندگی شهری رسیدن به توسعه پایدار نیز تنها در قالب توسعه محله ای و درمقیاس محلی و در ادامه تفکر جهانی بیاندیش و محلی عمل کن در حال پیگیری است. به دلیل آن که بیش از ۶۰ درصدمردم جهان در شهرها زندگی می کنند کیفیت توسعه محلات و در مقیاس کلان پیشرفت و پایداری توسعه شهرها است کهمی تواند موفقیت یا شکست جامعه را در مسیر حل مشکلات اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی و کالبدی و غیره مشخصنماید. بر همین اساس هدف از این تحقیق سطح بندی پایداری محلات شهر نی ریز با استفاده از مدل Vikor است نوع تحقیق کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف تحقیق رویکرد حاکم بر فضای تحقیق توصیفی- تحلیلی است و جهت تعیین اهمیت معیارها از مدل AHP استفاده شده که نرخ اشتغال با وزن ۰.۱۱ دارای بیشترین وزن و نسبت جوانیجمعیت با وزن ۰.۰۰۶۵۳۶ دارای کمترین وزن است. تحلیل فضایی پایداری فضایی با مدل موران بیانگر تصادفی بودنشاخص پایداری در شهر نی ریز است و مقدار آماره موران برابر ۰.۲۰۲ - است. خروجی تحقیق بیانگر این است که محلاتسادات، سرداران و استادیوم بیشترین میزان پایداری هستند و محلات شهرک شهید بهشتی، آب زردشت بافت قدیم و گودآجر هم دارای بدترین وضعیت نسبت به دیگر محلات شهر نی ریز قرار دارند و باید جهت توسعه یافتگی و پایداری آنها برنامهریزی گردد.

Keywords:

ارزیابی سطح پایداری , محلات شهر نی ریز , مدل Vikor_AHP