نقش حفاظت اطلاعات یگان های نظامی در پیشگیری از جرایم سایبری در محیط نظامی

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,433

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CYBERM03_224

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1401

Abstract:

ثبات و امنیت پایدار همه جانبه که مایه آرامش مردم و پیشرفت کشور است مرهون تلاش های پرسنلحفاظت اطلاعات به عنوان ضابط نظامی در محبط نظامی است که با پیشرفت فضای مجازی، نقش این پرسنل درجلوگیری از سوء استفاده دشمنان در حریم اطلاعاتی پررنگتر می گردد.حفاظت اطلاعات در جهت جلوگیری ازجرایم سایبری در الگوی امنیت با رویکرد مشارکتی، نگاه متفاوتی به سیاست، امنیت و حفاظت اطلاعاتی دریگان ها داشته و با تفکری محوری مبنی بر مشار کت همه کا رکنان در ایجاد امنیت و توسعه فرهنگ حفاظتی ازطریق پذیرفتن تعهدات و مسئولیت های امنیتی یگان با شناسایی تهدیدات سایبری و نقاط آسیب پذیر و انعکاسآن به مبادی مربوطه در پیشگیری از جرایم سایبری نقش آفرینی می کند که در این خصوص حفاظت یگانها باتاکید برنقش فرماندهان در ایجاد امنیت پایدار و پشتیبانی و مشارکت در اجرای برنامه های آ گاه سازی حفاظتی وتوجیه کارکنان به حفاظت فیزیکی از تاسیسات یگانی و ایجاد اعتماد بین پرسنل به حفاظت فیزیکی از تاسیساتیگانی و پشتیبانی و مشارکت در اجرای برنامه های آگاه سازی حفاظتی و توجیه کارکنان با ایجاد اعتماد بینپرسنل، به مقابله با توطئه های دشمن برخواسته تا از افشای اطلاعات در فضای سایبر که مهمترین هدف سرویسهای جاسوسی، دستیابی به اطلاعات مرا کز فعال در زمینه تحقیقات و فناوری های پیشرفته در نیروهای مسلح استجلو گیری نماید که از مهمترین اقدامات ساحفا.ا. ممانعت از ورود گوشی های هوشمند و سایر وسایل ارتباطیمشابه به پادگان ها، اماکن حساس آجا در کنار انضباط و رازداری و حفاظت کار کنان، حفاظت اسناد و مدارک،حفاظت اما کن و تاسیسات، حفاظت سلاح و مهمات و حفاظت فاوا و سامانه های امنیتی است که با روش های تهاجمی و تدافعی در برابر دشمن از طریق اشراف اطلاعاتی در سطوح راهبردی ،راهکنشی و عملیاتی در مراحلمختلف ، در صدد پیشگیری از جرایم سایبری در یگان های نظامی که عملا جرایمی تکرار ناپذیر و کوتاه مدت بامرتکبین ناشناخته اند، جلوگیری نماید.

Authors

بهراد تنهایی

دانشجوی دکتری دانشکده انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه ، ایران