جلال شیرمحمدی - دانش پژوه دوره دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه

همانطور که دیوان بین المللی داد گستری بیان کرده است. باید میان شدیدترین صورت های کاربردزور (که به آستانه حمله ای مسلحانه می رسند) و آنهایی که صرفا اتفاقات مرزی هستند با توجه به«مقیاس و آثار» آن زور با نیروی قهری تفکیک قائل شد. از این رو هر درگیری نظامی واجد عنوانحمله مسلحانه ای که مجوز دفاع مشروع است نخواهد بود؛ بنابراین برای آنکه دولتی طبق ماده (۵۱)منشور ملل متحد به حق مشروع استناد کند می بایست حمله سایبری را نه تنها توسل به زور بلکه به مثابهحمله ای مسلحانه تلقی کند. البته منظور آن است که حملات سایبری خود موجد وضعیت مخاصمهمسلحانه شوند. نه آنکه یک مخاصمه کلاسیک و به عنوان یکث روش جنگی به کار گرفته شوند.بنابراین باید گفت آیا ابزارهای سایبری می توانند در حکم سلاح کار گرفته شوند. در این باره، گفتهشده است: «این طراحی یا کاربرد متداول یک وسیله نیست که آن را سلاح می کند بلکه (ملاکث)قصد و اثر بکارگیری آن است.

حقوق بین الملل، حمله سایبری، دیوان بین المللی دادگستری، واکنش های حقوقی