مهوش سیف الهی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد واحد رودهن

بیش فعالی یا ADHD نوعی اختلال شایع است که حدود هشت تا ده درصد کودکان را مبتلا می کند. این بیماری در پسران شایع تر از دختران است که هنوز دلیل اصلی آن مشخص نشده است. ویژگی های اولیه ی بیش فعالی از سال هایاولیه ی رشد یعنی قبل از ورود به مدرسه شروع می شودکودکان. مبتلا به اختلال نقص توجه یا بیشفعالی (ADHD) اغلب باهوش، خودجوش و دلسوز هستنداما نگهداری از آنها با چالشهای بسیاری همراه است. مشکلات رفتاری، فراموشی انجام کارها، نافرمانی،عزت نفس پایین، مشکل در دوست داشتن و فراز و نشیب های عاطفی که از ویژگیهای مختص مبتلایان به ADHD محسوب می شود، میتواند برای والدین ناراحت کننده و حتی ناامید کننده باشد، از این رو برای درمان این اختلال به دنبال راهی ایمن و کاربردی هستند. امروزه بیش از هر زمان دیگری،برای درمان کودکان بیش فعال و کم توجه (ADHD) از نوروفیدبک استفاده می شود. نوروفیدبک یا بازخورد عصبی، یکی از روشهای درمانی مرتبط با علم روانشناسی است که برای کاهش اثر بعضی از اختلالات ذهنی و بیماریهای عصبی به کار گرفته میشود و بهعنوان یکی از زیرشاخه های بیوفیدبک شناخته میشود. در این روش درمانی، با استفاده از دستگاه کامپیوتری امواج مغزی بیمار ارزیابی و پس از آن بازخوردی درباره ی وضعیت بیمار ارائه میشود. کسانی که از این روش درمانی استفاده میکنند، امکان آن را خواهند داشت تا کارکرد مغزشان را بهبود بدهند و افرادی که دچار آسیب و جراحات مغزی میشوند، میتوانند با استفاده از آن به زندگی عادی خود برگردند. در این پژوهش در یک مقدمه و دو گفتار اثربخشی نوروفیدبک در ارتقاء آموزش و یادگیری در کودکان با اختلال ADHD مورد بررسی قرار می گیرد.

نوروفیدبک،اختلال، ADHD، آموزش، یادگیری