مرضیه غنیمت خواه - دانشجوی ارشد تحقیقات آموزشی ، دانشگاه پیام نورشیراز
محمدحسن صیف - دانشیار، گروه علوم تربیتی ، دانشگا ه پیام نور شیراز ، ایران

پژوهش حاضر با هدف تعیین مقایسه اثربخشی روش تدریس مشارکتی و سنتی بر اشتیاق تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و خودتنظیمی در دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش، آزمایشی از نوع طرح های پیش آزمون- پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش، کلیه پسران دانش آموز پایه هفتم بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در ناحیه ۲ شهر شیراز در مدارس دولتی و غیر انتفاعی مشغول به تحصیل و طبق استعلام از اداره آموزش و پرورش تعدادشان ۱۳۲۰ نفر بود. گروه نمونه، ۴۰ نفر از دانش آموزان پایه هفتم بودند، به شیوه تصادفی خوشه ای انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش) جایگزین شدند. ابتدا پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران (۲۰۰۶)، خودکارآمدی میجلی و همکاران (۲۰۰۰) و خودتنظیمی بوفارد (۱۹۹۵) برای هر دو گروه اجرا شد (پیش آزمون). سپس آزمودنی های گروه مداخله، برنامه آموزش مشارکتی را در قالب ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای و هفته ای یک بار دریافت کردند؛ در حالی که گروه کنترل روش سنتی تدریس ارائه شد. پس از این مرحله دوباره هر دو گروه با پرسش نامه ی مذکور مورد ارزیابی قرار گرفتند پس آزمون). یافته ها نشان داد که اجرای روش تدریس مشارکتی بر اشتیاق تحصیلی، تاثیر معناداری دارد اجرای روش تدریس مشارکتی بر خودکارآمدی، تاثیر معناداری دارد و اجرای روش تدریس مشارکتی بر خودتنظیمی، تاثیر معناداری دارد. نتایج پژوهش نشان داد که در مقایسه بین دو روش تدریس مشارکتی و روش تدریس سنتی؛ روش تدریس مشارکتی بر اشتیاق تحصیلی، خودکارآمدی تحصیلی و خودتنظیمی در دانش آموزان اثربخش است. در روش تدریس مشارکتی فراگیران به جهت مشارکت در دسترسی به اطلاعات و محتوای آموزشی، با انگیزه و اشتیاق تحصیلی بیشتری به روند یادگیری می پردازند که منجر به ارتقاء خودکارآمدی و خودتنظیمی آنها می شود.

اشتیاق تحصیلی، تدریس مشارکتی، خودکارآمدی تحصیلی، خود تنظیمی