بررسی رابطه اعتماد بنفس افراد در ایجاد و شکل گیری رفتارهای جمعینمونه مورد مطالعه: جوانان شهر تهران

هدف اصلی این مقاله بررسی رابطه اعتماد بنفس افراد در ایجاد و شکل گیری رفتارهای جمعی جوانان شهر تهران است. این پژوهش با استفاده از روش پیمایش و از طریق ابزار پرسش نامه انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه جوانان بین سنین ۱۹ تا ۳۵ سال شهر تهران می باشد. تعداد ۴۰۰ نفر جوان، از جامعه آماری به شیوه تصادفی سیستماتیک برای مطالعه انتخاب شدند. مقدار KMO برابر ۰/۹۱ و مقدار آزمون بارتلت برابر ۷۱۴۶ بوده که در سطح حداقل %۹۵ معنی دار است و مقدار آلفای کرونباخ برای رفتارهای جمعی ۰/۸۵ و برای اعتماد بنفس برابر ۰/۸۰ بود. قابل ذکر است که از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس برای آزمون فرضیات استفاده شد.براساس یافته های پژوهش، رابطه معناداری بین ابعاد مختلف اعتماد بنفس و رفتارهای جمعی جوانان وجود دارد. نتایج نشان می دهد که میانگین نمره رفتار جمعی افراد در بعد شرایط مساعد ساختاری برابر۱۴/۳۸، در بعد فشارهای ساختاری برابر ۲۰/۱۸، در بعد عقاید تعمیم یافته برابر۲۲/۳۲، در بعد عوامل شتاب دهنده یا فشارزا برابر۱۷/۸۳، میانگین در بعد بسیج مشارکت کنندگان برابر۱۶/۶۱ و نهاتا۰ی اینکه این میانگین در بعد کنترل اجتماعی برابر۱۹/۰۷ می باشد.

Keywords:

رفتار جمعی , اعتماد بنفس , جوانان.