محسن بهنژاد - دانشجوی دکترا، گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران
امیر حسام حسنی - استاد، گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران
روح اله محمودخانی - استادیار، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران
سید علیرضا حاجی سید میرزا حسینی - استادیار، گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران

این پژوهش مطالعه ای بر تاثیر بازچرخانی بر روی آلاینده های شیرابه و تولید بیوگاز در سلول دفن در غرب استان تهران بود. بازچرخانی به عنوان روشی موثر در کاهش آلاینده های شیرابه و افزایش تولید بیوگاز مطرح است. در این پژوهش یک ترانشه با ابعاد ۵/۲*۳*۳ متر حفر و یک لوله برای برداشت شیرابه در یکی از اضلاع آن جانمایی شد. پارامترهای اندازه گیری شده شامل COD، BOD، کدورت، TSS، آمونیوم، فسفات، مس، آهن، کادمیم، سرب و روی بود. به منظور ارزیابی تولید بیوگاز، میزان تولید گازهای CH۴، H۲S و SO۲ در چندین مرحله سنجش شد. در ابتدا تولید بیوگاز تولیدی در ترانشه در ۷ تکرار سنجش شد. بازچرخانی شیرابه در نسبت های ۲۰:۱، ۱۰:۱، ۵:۱ و ۴۰:۱ انجام شد. مقایسه نتایج نشان داد که در نسبت ۲۰:۱ بیشترین کاهش در میزان آلاینده های شیرابه اتفاق می افتد. در این نسبت بیشترین میزان تولید گازهای CH۴، H۲S و SO۲ به ترتیب ۵۰۱۲۷، ۱۲/۲۱ و ppm۲۳/۰ به دست آمد. در نسبت ۲۰:۱ کاهش در میزان COD، BOD، آمونیوم، فسفات، TSS و کدورت به ترتیب برابر ۱۶۵۰ (۲۶ درصد)، ۸۸۹ (۲۰ درصد)، ۱۶۵۰ (۲۶ درصد)، ۱۰ (۲۳ درصد)، ۶۳ میلی گرم بر لیتر (۱۱ درصد) و NTU ۲/۱۱ (۲۳ درصد) به دست آمد. اگرچه تاثیر بازچرخانی در کاهش آلاینده ها به خصوص آلاینده های آلی مطلوب بود، تصفیه تکمیلی برای مصارف ثانویه پساب موردنیاز بود.

شیرابه, پسماند, بازچرخانی, بیوگاز, فاضلاب