محسن پرویش - دانشجوی دکتری تاریخ ایران دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین
عبدالرفیع رحیمی - استادیار و عضو هیات علمی گروه تاریخ دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) قزوین

دوران زمامداری جانشینان تیمور (۸۰۷-۹۱۱ ق.) را باید دوران اوج و شکوه کتابخانه ها دانست. یکی از مراکز آموزشی دوره تیموریان، کتابخانه ها بودند که در این دوره از رونق فراوانی برخوردار بودند. از آن جا که کتاب و ایجاد کتابخانه قبل از اختراع چاپ به رواج خط و هنر خوشنویسی بستگی تام داشت، بنابراین هر وقت که از طرف سران و زعمای حکومت و مردم اقبال و توجهی به خط و خوشنویسی مبذول می شد کتاب و کتابخانه رونق می گرفت. ویژگی منحصر به فردی که این مساله را قوت می بخشید تداوم این شکوه و جلال در تمام دوره تیموریان در سراسر ایران و به ویژه خراسان است. از جمله دلایل رشد و رونق کتابخانهها، استفادهای است که محققان و مولفان از کتابخانه و منابع آن برای تالیف و تدوین آثار خود میکردند. غالب این آثار به سفارش امرا و یا دستاندرکاران کتابخانهها صورت میپذیرفته است. از جمله مشهورترین نویسندگان و دانشمندانی که در کتابخانههای سلاطین تیموری به خلق آثار خود پرداختهاند، میتوان به خواندمیر، شرف  الدین علی یزدی و غیاث  الدین جمشید کاشانی اشاره کرد.

کتاب و کتابخانه, تیموریان, هرات, امرا و وزرای تیموری