کریم رشیدی گمین - گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی ،انار ،ایران،
پوران یوسفی پور - مدیرگروه و هیئت علمی دانشگاه
هوشمند اسفندیارپور - استاد دانشگاه ازاد بردسیر

در بررسی سبک شعر یک شاعر، با دو رویکرد متفاوت روبرو هستید؛ یکی سبک شخصی و دیگری سبک دوره. در این میان شاعر با به کارگیری تشخص خاص در شعر خود به نوعی به سبک شخصی می­رسد که شاعر را از دیگر شاعران متمایز می­سازد. کیومرث منشی زاده، از شاعران بزرگ و مطرح معاصر ایران است که بیشتر او را با عنوان بنیان گذار شعر ریاضی می شناسند. وی در رشته­های فلسفه، ریاضی، فیزیک و حقوق در کشورهای آمریکا، فرانسه و ایران تحصیل کرده است. نگارنده در این پژوهش درصدد آن است با روش توصیفی- تحلیلی و با ابزار مطالعه کتابخانه­ای به بررسی شعر و اندیشه منشی­زاده از دیدگاه سبک­شناسی فکری بپردازد. نتایج پژوهش نشان می­دهد که شعر منشی­زاده دارای بن­مایه­های فکری مانند اشعار غنایی، وصف، شکواییه، خمریات، طنز اجتماعی، مسائل سیاسی، اصطلاحات ریاضی، افکار نیهیلیسم و پوچ گرایی است، همچنین از گرایش های بارز شعر منشی­زاده، نگاه طنزآمیز اجتماعی- سیاسی او به جهان و دنیای پیرامون است، اغلب شعرهایش رگه های تند و جذابی از طنز انتقادی، یا شوخ طبعی طنازانه دارند. 

منشی زاده, سبک شعری, شعر ریاضی, اندیشه های فکری