اندازه گیری تنش پسماند در قطعات پلیمری به کمک روش انطباق تصاویر دیجیتالی

در این مقاله، برای بررسی و اندازه گیری تنش پسماند و تاثیرات آن بر میزان کرنش­ در قطعات پلیمری، از ترکیب روش انطباق تصاویر دیجیتال و روش سوراخکاری استفاده شده است. با اعمال خمش روی قطعات و اعمال جابجایی ثابت، تنش خمشی ایجاد شده و با استفاده از تجهیز ساخته شده، اندازه گیری شده است. در این راستا قطعات پلیمری از جنس پلکسی­گلس با ضخامت­های مختلف، تحت خمش سه نقطه­ای با اندازه­های مختلف مورد آزمون قرار گرفته و در نهایت نتایج بدست آمده از روش معرفی شده در این مقاله، با نتایج تحلیل نظری و شبیه­سازی اجزای محدود، مقایسه و صحت­سنجی شده است. مواد پلیمری مورد آزمایش به دلیل ضرایب کشسانی پایین، دارای کرنش آزاد شده­ی بسیار بیشتری نسبت به نمونه­ های فلزی هستند و بررسی کرنش­ های آزاد شده در آن­ها نیازمند کرنش­سنج­های با گستره بسیار بالاتری می­باشد. بررسی نتایج نشان می­دهد که ترکیب روش انطباق تصاویر دیجیتالی و سوراخکاری، قابلیت اندازه ­گیری تنش پسماند با دقت بالا (در حدود اختلاف کمتر از ۱۰%) را دارا می­باشد. روش به کار گرفته شده در این مقاله با برطرف کردن محدودیت ­های روش مرسوم استفاده از کرنش­سنج، کرنش­ها را در محدوده­ی بسیار گسترده تری اندازه­گیری می­ کند و جایگزین مناسبی برای روش کرنش­سنجی سوراخ در اندازه گیری تنش پسماند نمونه­ های پلیمری خواهد بود.

Keywords:

تنش پسماند , انطباق تصاویر دیجیتالی , کرنش سنجی سوراخ , خمکاری , قطعات پلیمری , شبیه سازی اجزای محدود