حسین احمری - گروه آموزشی فقه و مبانی حقوق اسلامی - دانشگاه آزاد مشهد
علی یزدانی - گروه معارف دانشگاه فرهنگیان -پردیس امام محمد باقر علیه السلام بجنورد
مصطفی رجائی پور - گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی -دانشگاه آزاد مشهد

هدف تحقیق حاضر بررسی مصادیق افساد فی الارض و محاربه  در فقه و حقوق اسلامی می باشد و از روش تفسیری-کیفی و با گردآوری منابع از طریق روش کتابخانه ای، ضمن بررسی مفهوم و قلمروی مفسد فی الارض و محاربه در اصطلاح و فقه اسلامی، و موارد جدید را مورد بررسی قرار داده است.مصادیق ذکر شده آنها  در فقه قدیم شامل: آدم ربائی، عادت به کشتن اهل ذمه و عادت به کشتن بندگان،نبش قبر و دزدیدن کفن، آتش زدن منزل یگری، ساحر ولی در فقه و حقوق جدید شامل: اخلالکران اقتصادی، اختلاس، جرایم نیروهای مسلح، عبور دهندگان از مرزها، قاچاق انسان، جاعلان اسکناس، محتکران و گران فروشان، زورگیری، فعالیت کنندگان غیر مجاز در امر سمعی و بصری، افسادکنندگان اینترنتی و فضای مجازی در حوزههای ایجاد ترس و رعب، جنسی، سیاسی، اقتصادی و جاسوس و کسی که احکام مسلم اسلام را زیر سئوال میبرد باشد و دیگر مواردی از مفسده های که در قرآن اشاره شده است و وقتی هر یک از آن فساد ها جنبه گسترده وعمومی پیدا کند و به امنیت مردم آسیب برساند همین طور که  خداوند عاملان آنها را سخت مجازات کرده این عاملان نیز میتوانند از مصادیق این جرم ها  باشند

افساد فی الارض , محاربه , فساد در قرآن , جرائم رایانه ای , , زورگیری و