بهینه سازی توزیع فرآورده های نفتی در بخش پایین دست زنجیره ی تامین با استفاده از دو گونه ی حمل ونقل خط لوله و ناوگان جاده ای

پالایشگاه ها، انبارها و نقاط تقاضا، اجزای اصلی تشکیل دهنده شبکه توزیع فرآورده های نفتی هستند. افزایش تقاضا در سال های اخیر و تفاوت در زیرساخت گونه های مختلف حمل ونقل بین اجزای تشکیل دهنده شبکه، توزیع بهینه فرآورده ها را می طلبد. در پژوهش حاضر، حمل ونقل بهینه ی فرآورده های نفتی از پالایشگاه ها تا نقاط تقاضا، با استفاده از دو گونه ی خط لوله و ناوگان جاده ای مورد ارزیابی قرار گرفته است. یک مدل بهینه سازی ریاضی LP با هدف کمینه سازی هزینه های حمل ونقل در شبکه تامین فرآورده های نفتی در یک افق زمانی مشخص ارائه گردیده است. برای حل مسئله، یک شبکه ی واقعی در زبان برنامه نویسی پایتون و با استفاده از حل کننده ی Gurobi اجرا شده است. جهت ارزیابی مدل ریاضی پیشنهادی، دو سناریو مبتنی بر افزایش ۲۰% ظرفیت انبارها و افزایش ۲۰% تولیدات پالایشگاه ها تعریف گردیده است. نتایج حاصله نشان دهنده ی آن است که پیاده سازی هر یک از سناریوهای دوگانه سبب افزایش بهره وری گونه ی خط لوله و کاهش مجموع هزینه های حمل ونقل می گردد. با این حال، افزایش شاخص های بهره وری شبکه ی فرآورده های نفتی در سناریوی افزایش ۲۰% ظرفیت انبارها بیشتر از سایر سناریوها می باشد. نتایج حاصله می تواند به عنوان ابزاری جهت برنامه ریزی یکپارچه و ارضای برآورده شدن تقاضای مصرف کنندگان، مورد استفاده مدیران در حوزه توزیع فرآورده های نفتی قرار گیرد.

Keywords:

فرآورده های نفتی , بهینه سازی , زنجیره تامین , تقاضا