به منظور بررسی اثر مدت زمان­های مختلف تیمار حرارتی در دوره جوجه­کشی بر مقاومت گرمایی، قابلیت جوجه درآوری و بیوشیمی خون جوجه­های گوشتی سویه راس (۳۰۸)، تعداد ۶۰۸ عدد تخم مرغ نطفه­دار در قالب طرح کاملا تصادفی  با چهار تیمار و  چهار تکرار استفاده شد. گروه­های آزمایشی شامل مدت زمان­های مختلف تیمار حرارتی(شاهد (صفر)، شش، ۱۲ و ۱۸ ساعت) بود که در روزهای هفت تا ۱۶ دوره جنینی در دمای ۵/۳۹ درجه سلسیوس و رطوبت ۶۵ درصد قرار گرفتند. روز هفتم تخم مرغ­های بدون نطفه یا مرده پس از نورسنجی حذف شدند. نتایج نشان داد سطح هورمون های تیروئیدی و دمای سطح صورت به عنوان شاخص متابولیسم پایه و مقاومت گرمایی در گروه های ۶، ۱۲ و ۱۸ ساعت کاهش یافت (۰۵/۰>P). میزان جوجه درآوری در تخم مرغ­هایی صفر (شاهد)، شش و ۱۲ ساعت در معرض تیمار حرارتی قرار گرفتند بیش تر از سایر گروه­ها بود (۰۵/۰>P) و در تیمار ۱۸ ساعت کاهش جوجه درآوری مشاهده شد. مدت زمان جوجه­کشی تخم مرغ هایی که در معرض تیمار حرارتی قرار گرفتند بیش تر بود (۰۵/۰>P). درحالی که اثر تیمارهای آزمایشی بر وزن، طول و کیفیت جوجه معنی دار نبود.  درصد کیسه زرده در همه گروه­ها نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (۰۵/۰>P). افزایش مدت زمان تیمار باعث افزایش معنی داری نسبت جنس ماده شد (۰۵/۰>P). اسید اوریک و پروتئین تام در گروه شش، ۱۲ و ۱۸ ساعت کاهش معنی داری در مقایسه با شاهد داشت (۰۵/۰>P). در مجموع بر اساس نتایج این پژوهش تیمار حرارتی شش و ۱۲ ساعت  بدون داشتن اثر منفی بر جوجه درآوری، باعث القای مقاومت گرمایی شده است.

تغییرات فیزیولوژیکی, تیمار حرارتی, جوجه گوشتی, سویه راس, مقاومت گرمایی