مطالعه تطبیقی شاخص های استراتژی توسعه شهری(CDS) در شهرهای ایران از نگاه گروه های شهری

استراتژی توسعه شهری عبارت است از یک برنامه عملی برای توسعه متعادل در شهرها، توسعه و پایداری که از طریق مشارکت، برای بهبود کیفیت زندگی برای همه شهروندان حاصل می­شود و بر چهار رکن قابلیت زندگی، بانک­پذیری، رقابت­پذیری و حکمرانی خوب شهری استوار است. هدف این مقاله تحلیلی بر تحقیقات صورت گرفته پیرامون وضعیت شاخص­های استراتژی توسعه شهری و مقایسه وضعیت این شاخص­ها در شهرهای مختلف ایران است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از مطالعات کتابخانه­ای و بررسی تحقیقات و پژوهش­های تجربی انجام شده در زمینه استراتژی توسعه شهری در شهرهای مختلف کشور جمع­آوری شد. جهت مقایسه شهرها به لحاظ شاخص­های مورد نظر وضعیت شهرها بر روی نمودار در نرم­افزار اکسل رسم شده است. بیشتر مطالعات انجام شده با نظرخواهی از گروه­های مختلف شهری شامل شهروندان، مدیران شهری و نخبگان بوده است. بررسی­ها نشان می­دهد در اکثر شهرها وضعیت مطلوب نبوده و دارای میانگین کمتر از حد متوسط ۳ برای اکثر عوامل و شاخص­ها در نظر گرفته شده، بوده است. تفاوت در دیدگاه گروههای مختلف شهری دیده می­شود و در بیشتر موارد میانگین در گروه مدیران شهری بالاتر از شهروندان و نخبگان بوده است.

Keywords:

استراتژی توسعه شهری , گروه های شهری , ایران , حکمروایی , قابلیت زندگی