تحلیل تغییرات کاربریهای اراضی نواحی حاشیه زاینده رود با مدلسازی در سامانه اطلاعات جغرافیایی (بازه چم خلیفه تا سامان شهرکرد)

 امروزه رشد سریع جمعیت شهری جهان به خصوص در کشورهای در حال توسعه مشکلات فراوانی در حوزه­های مختلف ایجاد کرده است. در این میان بحث تغییر کاربری اراضی از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. جایگاه مدل­سازی و پیش بینی تغییرات کاربری اراضی در اینده برای مدیریت شهری و محیط زیست و سایر مسئولین و محققان ذی ربط بیش از پیش اهمیت پیدا کرده است. هدف اصلی در این تحقیق به کارگیری مدل خودکاره­های سلولی و شبکه عصبی بر مبنای سیستم اطلاعات مکانی جهت شبیه سازی و پیش بینی تغییر کاربری اراضی می­باشد. آماده سازی تصاویر ماهواره ای لندست در سه دوره زمانی اواخر خرداد ۱۹۸۶، ۲۰۰۱و ۲۰۱۶شد. سپس نقشه­های کاربری اراضی محدوده مورد مطالعه با طبقه بندی نقشه­ها حاصل شد. برای عمل طبقه­بندی از الگوریتم طبقه بندی حداکثر احتمال که از گروه طبقه­بندی نظارت شده است استفاده شد.مدل­های ایجاد شده حاصل از خودکاره سلولی-مارکوف و شبکه عصبی پرسپترون برای پیش بینی و روند و برای تحلیل تغییرات کاربری اراضی تا سال ۲۰۳۱ اجرا شد. نتایج پیش بینی نشان داد از سال ۲۰۱۶ تا سال ۲۰۳۱ کاربری فضای سبز، مسکونی شهری افزایش و کاربری کشاورزی و زمین­های باز و بایر نیز کاهش یافته است. این مطالعه به طور کلی نشان دهنده کاهش زمینهای باز و کشاورزی و گسترش مسکونی و شهر در سال ۲۰۳۱ خواهد بود که بر اثر از بین رفتن اراضی کشاورزی و پوشش گیاهی حاصل شده است. اقتصاد منطقه که بر مبنای تولیدات کشاورزی و دامی قرار دارد، با وضعیت بهره وری کنونی در سال ۲۰۳۱ با تهدید روبرو خواهد شد.

Keywords:

GIS , پیش بینی , روند , شبکه عصبی , مدیریت مدلسازی , تغییرات