توزیع فضایی سیستم های نگهدارنده زیستی باهدف مدیریت بهینه ی رواناب منطقه ۲ تهران
عنوان مقاله: توزیع فضایی سیستم های نگهدارنده زیستی باهدف مدیریت بهینه ی رواناب منطقه ۲ تهران
شناسه ملی مقاله: JR_ZAGRO-8-28_003
منتشر شده در در سال 1395
شناسه ملی مقاله: JR_ZAGRO-8-28_003
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:
فاطمه عادلی ساردو - کارشناس ارشد مدیریت برنامه ریزی و آموزش محیط زیست، دانشگاه تهران، دانشکده محیط زیست
شهرزاد فریادی - دانشیار گروه مدیریت برنامه ریزی و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست
اسماعیل صالحی - دانشیار گروه مدیریت برنامه ریزی و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست
منیژه قهرودی تالی - دانشیار دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی
خلاصه مقاله:
فاطمه عادلی ساردو - کارشناس ارشد مدیریت برنامه ریزی و آموزش محیط زیست، دانشگاه تهران، دانشکده محیط زیست
شهرزاد فریادی - دانشیار گروه مدیریت برنامه ریزی و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست
اسماعیل صالحی - دانشیار گروه مدیریت برنامه ریزی و آموزش محیط زیست، دانشکده محیط زیست
منیژه قهرودی تالی - دانشیار دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی
یکی از ابتداییترین اهداف مدیریت رواناب کنترل آن در مبدا میباشد. سیستم نگهدارنده زیستی ازجمله روشهای نوین مدیریت رواناب با ردپای اکولوژیکی اندک است که به علت هزینه پایین احداث و سهولت نگهداری، موفقیت آنها به ثبت رسیده است. این سیستم همچنین به عنوان یک سیستم اصلاح زیستی یکی از پیشرفته ترین و به روز ترین سیستم های کاهش آلودگی غیر نقطه ای و کنترل رواناب در زمان حاضر است. با افزایش سطوح نفوذناپذیر، در منطقه ۲ رواناب سطحی پس از آلوده کردن اراضی پایین دست به واسطهی کانالها به رودخانه درکه و فرحزاد رسیده و از طریق سیل برگردان غرب وارد نهر فیروزآباد و نهایتا خود را به جنوب تهران میرساند. هدف این مطالعه توزیع فضایی این سیستم باهدف بازگردانی مجدد رواناب در جهت احیای مصنوعی و بهبود چرخه هیدرولوژی شهری در مقیاس منطقه میباشد که با بهره از روش مقایسه زوجی و تحلیل فازی انجام شده است. این مدل با استفاده از معیارهای شیب، عمق آب زیرزمینی، بزرگراه، لکهی سبز و ایستگاه آتشنشانی توسعه یافت. مقایسه زوجی در نرمافزارExpert Choice، فازی سازی معیارها براساس توابع مختلف فازی و نوع پارامتر درGIS۱۰.۳ و تعیین گرههای تجمعی رواناب در Arc Hydroصورت گرفت. نتایج نشان میدهد که بیشترین پهنههای مستعد جهت توزیع سیستم قسمتهای شرقی با کاربری مسکونی و بزرگراه با پتانسل بالای تولید رواناب و کمترین آن مربوط به مرکز و شمال منطقه با کاربری فضای سبز است. استفاده از راهبردهای چندمنظوره با یکپارچه سازی دادههای شهری سبب پایداری منابع آب برای فضای سبز و صرفه اقتصادی در درازمدت میگردد.
کلمات کلیدی: رواناب شهری, سیستم نگهدارنده زیستی, توزیع فضایی, منطق فازی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1495935/