محمدجواد گهربخش - دانشجوی کارشناسی ارشد سینما، دانشگاه هنر تهران،
پدرام رستمی - دانشجوی کارشناسی ارشد سینما، دانشگاه هنر تهران
مجتبی مدنی - دانشجوی کارشناسی ارشد سینما، دانشگاه هنر تهران

عباس کیارستمی ازجمله کارگردان هایی است که هر بار خوانش های متفاوتی از آثار او صورت می پذیرد و غنای آثار وی بیش از پیش منتقدان و علاقه مندان به فیلم های وی را به هیجان می آورد. یکی از وجوه خاص آثار کیارستمی نوعی تجربه ی تعالی و معنوی است که مخاطب در حین تماشای این فیلم ها پشت سر میگذارد. این تجربه مرهون سبک بی پیرایه و ساده ی کیارستمی است که به تماشاگر فرصت میدهد تا بیشتر تفکر کند. کاراکترهای آثار کیارستمی معمولا در طی یک آزمون به نوعی تعالی میرسند و در این راه نوعی معنویت را تجربه میکنند و تماشاگر را نیز به درجاتی از اینتعالی و معنویت میرسانند. مشخص کردن ویژگی دقیق و ارائه تعریفی معین از معنویت کار دشواری است. رشد جریان های مذهبی جدید، عدم اعتماد به دین، افزایش روز افزون جریان های معنوی و مواردی از این دست باعث شده اند مرزهای تجربیات معنوی روز به روز گسترده تر شوند. میتوان سه ویژگی معنا، تعالی و عشق را فصل مشترک غالب معنویت ها در نظر گرفت و این سه ویژگی را فراخور هر معنویت تعریف نمود و گسترهی آن را مشخص کرد. مجموعه عناصر سبکی و فرمی در آثار کیارستمی در ایجاد فضایی معنوی کارکرد یافتهاند و سه ویژگی مذکور در متن و زیر لایه های آثار وی هویدا شده اند. این پژوهش با بررسی نمونه ای سبکی و فرمی فیلم طعم گیلاس نشان میدهد که این عوامل به شکلی هدفمند در ایجاد فضایی معنوی در آثار کیارستمی نقطه گذاری شده اند.

معنویت،کیارستمی، تعالی، معنا، عشق