هاله آزرمی - دکتری روانشناسی، استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه غیرانتفاعی علم و فرهنگ،تهران
فاطمه باباخانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی- خانواده درمانی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه غیرانتفاعی علم و فرهنگ، تهران
حمیراالسادات هاشمی دمنه - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی- خانواده درمانی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه غیرانتفاعی علم و فرهنگ، تهران

امروزه با پیشرفت تدریجی در خدمات درمانی، امید به زندگی در افراد افزایشیافته و بنابراین درصد جمعیت سالمنداننیز رو به افزایش است. باتوجه اینکه سالمندی دوره حساس و آخرین مرحله از زندگی انسان تلقی می شود، آگاهی از مرگقریب الوقوع، باعث ایجاد افسردگی در سالمندان می شود. درمان وجودی، به بررسی آگاهی انسان از خود و توانایی فرد درنگریستن به ماورای مشکلات خویش و مشکلات وجودی انسان می پردازد و معتقد است انسان با دارا بودن توانمندی وقابلیت های وجودی قادر است شادمانه و سالم زندگی کند.پژوهش حاضر در قالب طرح پژوهشی نیمه آزمایشی دوگروهی (با گروه کنترل) انجام شده است. این پژوهش همراه باپیش آزمون و پس آزمون بوده و توسط پرسشنامه افسردگی در سالمندان، تغییرات میزان افسردگی ارزیابی شده است. در اینطرح متغیر وابسته قبل و بعد از اجرای متغیر مستقل اندازه گیری شد. جامعه آماری در تحقیق حاضر، سالمندان مراجعه کنندهبه کلینیک مددکاری اجتماعی آفتاب زندگی در شهرستان شمیرانات در سه ماهه دوم سال ۱۳۹۹ بودند. که درنهایت ۲۴نفر برای این پژوهش انتخاب شدند، ۱۲ نفر از آنها به صورت گمارش تصادفی در گروه کنترل و ۱۲ نفر دیگر در گروهآزمایش جایگذاری شدند. جلسات گروه درمانی به دلیل شیوع بیماری کرونا به صورت آنلاین اجرا شدند.یافته ها بیانگر آن است که با اجرای گروه درمانی برای سالمندان شهرستان شمیرانات، تفاوت میزان افسردگی بین گروه هایموردپژوهش (کنترل و آزمایش) معنیدار است. درنهایت فرضیه پژوهش مورد تائید قرار گرفت و مشخص شد که گروه درمانیوجودی، بر کاهش افسردگی سالمندان موثر است.

درمان وجودی، گروه درمانی، افسردگی، سالمند