تاثیر فلز پرکننده بر ریزساختار و رفتار خوردگی فولاد AISI ۳۱۶L جوشکاری شده با استفاده از فرایند GTAW

در این مطالعه اثر فلزپرکننده بر خواص ریزساختاری و رفتار خوردگی ناحیه جوشکاری فولاد AISI ۳۱۶L مورد مطالعه قرار گرفته است. جهت انجام عملیات جوشکاری ورق­های تهیه شده از فولاد AISI ۳۱۶L، فرایند جوشکاری قوس تنگستن گاز (GTAW) و دو فلزپرکننده ER ۳۱۶L و ER ۳۱۲ به کار گرفته شد. ریزساختار به دست آمده با استفاده از میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد ارزیابی قرار گرفت. خواص خوردگی قطعات نیز در محلول NaCl %۵/۳ و یک سل سه الکترودی انجام شد. آزمون پتانسیل مدار باز و پلاریزاسیون پتانسیودینامیک بر روی ناحیه اتصال قطعات جوشکاری شده و فلزپایه انجام پذیرفت. مطالعات ریزساختاری نشان دادند که فلزجوش حاصل از هر دو فلزپرکننده ریزساختاری متشکل از دو فاز آستنیت و فریت دارند. براساس اطلاعات به دست آمده از آزمون ریزسختی مشخص شد که فلزجوش حاصل از فلزپرکننده ER ۳۱۲ سختی بالاتری نسبت به فلزجوش حاصل از فلزپرکننده ER ۳۱۶L از خود نشان داده است. ارزیابی های خوردگی نیز نشان می­دهند که فلزجوش حاصل از دو فلزپرکننده نرخ خوردگی کمتری را با توجه به میزان کروم بیشتر و فریت بالاتر نسبت به فلزپایه دارد. همچنین پایین­تر بودن جریان خوردگی فلزجوش ER ۳۱۲ نسبت به فلزجوش ER ۳۱۶L به همین دلیل است. در مقابل فلزپایه نسبت به دو فلزجوش حاصل از دو فلزپرکننده نتایج خوردگی حفره­ای بهتری را با توجه به آزمون های الکتروشیمیایی و نیز بررسی سطوح با استفاده از میکروسکوپ نوری پس از این آزمایش­ها نشان داده است که این نتایج به سبب وجود دو فاز آستنیت و فریت در مجاورت یکدیگر در فلز­های جوش و تشدید خوردگی گالوانیکی با توجه به تخلیه فاز آستنیتی از کروم و مولیبدن است.  

Keywords:

Welding , Corrosion , Filler Metal , Microstructure , جوشکاری , خوردگی , فلز پرکننده , ریزساختار